''Είδα τον Νέο Άνθρωπο. Ο Νέος Άνθρωπος ζει ανάµεσά µας, τώρα! Είναι εδώ! Είναι Σοφός, Άφθαρτος και Αθάνατος. Μου προκάλεσε δέος και σεβασμό!''
Herr Techdolf Tihrel, ένας cyborg futurist από το -όχι και τόσο μακρινό- μέλλον
O Σεπαρατισμός (Separatism/Separatismus) της Σουηβικής-Αλεμανικής Ζώνης (Schwäbisch-Alemannischer Heimatbund) αποτελεί ένα διαχρονικά σημαντικό ζήτημα στην Κεντρική Ευρώπη με επικείμενες μελλοντικά, γεωπολιτικές και οικονομικές προεκτάσεις, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Σεπαρατισμός αυτός, περικλείει βαθιές και πανάρχαιες ιστορικές, εθνολογικές και πολιτιστικές ρίζες. Επισήμως όμως, στην Ιστορία, διεδόθη το 1800 (κατά τους πολέμους του Ναπολέοντα) και απέκτησε τη πλήρη του μορφή την περίοδο του 1946-1952.
Ο Σεπαρατισμός αυτής της ζώνης περιλαμβάνει την ενοποίηση ολόκληρης της Σουηβίας της Νότιας Γερμανίας (δηλαδή ολόκληρο το Κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης και τη Βόρεια Σουηβία του Κρατιδίου της Βαυαρίας), του Vorarlberg της Αυστρίας, της Αλσατίας και της Λωρραίνης (που ανήκουν στη Γαλλία), της Γαλλογερμανικής Ζώνης του Νοτίου Baden, ολόκληρης της Ελβετίας και της Ραιτίας (Εγκερμανισμένη -αλλά και στο νότο Ιταλόφωνη- Κελτορωμανική περιοχή που εκτείνεται άνωθεν της Κοιλάδας του Πάδου της Λομβαρδίας και του Αδίγη του Βένετο -περιλαμβάνει και το Νότιο Τιρόλο της Ιταλίας- έως και την Κεντρο-Νότια κι Ανατολική Ελβετία, τη Bodensee ή αλλιώς Λίμνη Κωνσταντίας και το Πριγκιπάτο του Λίχτενστάϊν), σε ένα ενιαίο πανίσχυρο, νεοφανές Ομοσπονδιακό Κράτος. Θα πρόκειται φυσικά για ένα κράτος του οποίου οι προαναφερθείσες περιοχές θα έχουν αποσχιστεί από τον κορμό των κυρίων χωρών στις οποίες υπάγονται μέχρι σήμερα (Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Γαλλία).
ΕΙΚΟΝΑ 1: Ο μελλοντικός χάρτης της Σουηβικής-Αλεμανικής Συνομοσπονδίας ως αποτέλεσμα αυτού του ιδιάζοντος Σεπαρατισμού. Ένα κεφάλαιο υψίστης γεωπολιτικής και οικονομικής/τεχνολογικής σημασίας ανοίγει, αναδυόμενο από τα σκονισμένα χρονοτούλαπα των παλαιών δημαρχείων (Rathäuser) των πόλεων του Γερμανικού Νότου (Schwaben), της Αυστρίας (Ομόσπονδο Κρατίδιο του Vorarlbärg), της Ελβετίας (Schwiiz), του Λίχτενστάϊν (Liechtenstein), της Αλσατίας (Elsass), του Baden (Bade) και της Ραιτίας (Rätie). Εδώ βλέπουμε την προτεινόμενη πρωτεύουσα αυτής της Συνομοσπονδίας, την Konschdanz. Δηλαδή τη Λίμνη της Κωνσταντίας (Bodensee) που αποτελεί την ''εξωτική'' παραλίμνια (που στην ουσία είναι τόσο μεγάλη που θεωρείται θάλασσα) και πανάκριβη πόλη-σταυροδρόμι των Σουηβικών-Αλεμανικών περιοχών της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Ελβετίας. Μια λίμνη που αποτελεί έναν πραγματικό επίγειο παράδεισο, διότι βρίσκεται γεωφυσικά στις βόρειες παρυφές των Άλπεων μεταξύ Γερμανίας, Ελβετίας και Αυστρίας, ενώ το κλίμα είναι ήπιο αυγουστιάτικο μεσογειακό, άνευ φυσικά καύσωνα και νέφους που θα συναντήσεις στις τυπικές περιοχές της Μεσογείου (όπως π.χ στην Ελλάδα). Στην περιοχή αυτή, έχουν ήδη μεριμνηθεί και όλα τα μέτρα για όλες τις πιθανές επιπτώσεις της Κλιματικής Αλλαγής. Ας σημειώσω ότι τα ονόματα των περιοχών στον χάρτη (όπως Vorarlbärg, Schwiiz, Bade, Rätie), είναι γραμμένα στην Σουηβική Αλεμανική Γλώσσα (Schwäbisch Alemannisch) και όχι στην επίσημη -standard- Γερμανική (Hochdeutsch), που είναι Vorarlberg, Schweiz, Baden και Rhätien, αντιστοίχως.
ΕΙΚΟΝΑ 2: H Λίμνη της Κωνσταντίας (Bodensee ή Konstanz) στην Βαυαρική πόλη Lindau. Το τρέχον Γερμανικό όνομα της λίμνης ''Bodensee'', προέρχεται από τη σύνθετη λέξη ''Bodman'' και See (που στα γερμανικά ''see'' σημαίνει ''θάλασσα''). Bodman, είναι το όνομα της περιοχής το οποίο πιθανώς αρχικά προήλθε από την Irminonic (Αρχαία Πρωτογερμανική Γλώσσα της προπατορικής φυλής των Ιρμινόνων, πρώτων κατοίκων του Έλβα και μετέπειρα της Σουηβίας/Αλεμανίας) λέξη ''bodamon'' που σήμαινε "πάνω στο έδαφος", υποδηλώνοντας το τμήμα του εδάφους πάνω στη λίμνη. Στην εικόνα, απεικονίζεται το Lindau, μια μικρή πόλη της Βαυαρίας και νησί στην ανατολική όχθη της Λίμνης της Κωνσταντίας και γι'αυτό, επίσημα αναφέρεται ως Lindau am Bodensee. Το Lindau ανήκει στην ιστορική περιοχή της Βαυαρικής Σουηβίας και βρίσκεται στο ''τριεθνές'' σημείο όπου συναντώνται η Γερμανία, η Αυστρία και η Ελβετία. Απέναντι από την πόλη αυτή βρίσκεται η Αυστρία. Το Lindau είναι δημοφιλές τουριστικό θέρετρο και διάσημο για το μεσαιωνικό του κέντρο του και την ευχάριστη ατμόσφαιρα που αναδύει η τοποθεσία του στη λίμνη. Στο Lindau, από το 1951 πραγματοποιούνται συναντήσεις βραβευμένων με Νόμπελ επιστημόνων και διανοητών και μέχρι σήμερα εκεί προσελκύονται πολλοί τιμημένους Νομπελίστες και διάφοροι Τεχνοκράτες ανά τον κόσμο. Συν ότι εκεί διεξάγεται και το Παγκόσμιο Συνέδριο Ιατρικής Φυσικής και Βιοϊατρικής Μηχανικής, κάθε χρόνο. Σιγά σιγά όμως, η περιοχή αυτή θα αρχίσει να ''περιφράσσεται'' τεχνοκρατικά για να αναπτυχθεί εντός της μια Κοιλάδα Υψηλής Τεχνολογίας και Καινοτομίας, στα πρότυπα της Silicon Valley της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ, αλλά 100 φορές πιο ισχυρή και καινοτόμος.
Εκφραστής του Αλεμανισμού ήταν ο Ελβετός διανοούμενος Johann Peter Hebel από το Baselstadt, ο οποίος το 1803, συνέθεσε μια ολόκληρη φιλολογία, ξέχωρη από τη Γερμανική, βασισμένη στην ιδιάζουσα κουλτούρα της φυλής των Σουηβών και των Αλεμανών, θέτοντας τη βάση για να αναπτυχθεί η αυτοτέλεια ενός νεοσύστατου μελλοντικού έθνους-κράτους-ομοσπονδίας του οποίου η γλώσσα, η κουλτούρα και διανόηση δεν θα είναι ούτε Σαξονική, ούτε Θουριγγική, ούτε Γερμανο-Κελτική της Ρηνανίας και της Βεστφαλίας ούτε Νορδική αλλά μια ιδιαίτερη και πανάρχαια γερμανογενής παράδοση με ρίζες που χάνονται στα βάθη των χιλιετηρίδων (Schwäbisch Alemannisch). Μια ακόμα προσωπικότητα του ρεύματος αυτού ήταν ο Αλσατός ιστορικός Dr. Otto Feger, ο οποίος πρότεινε τη δημιουργία ενός ξεχωριστού από τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ελβετία, Σουηβικού/ Αλεμανικού κράτους, που θα περιλαμβάνει ολόκληρη την Αλσατία, το Γερμανικό Ομόσπονδο Κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης (Baden-Württemberg), το Αυστριακό Ομόσπονδο Κρατίδιο του Vorarlberg και το Ελβετικό Καντόνι του Baselstadt (Βασιλεία) και θα κυβερνάται με βάση το Αμεσοδημοκρατικό Σύστημα της Ελβετίας, μιας και οι πολίτες μιας τέτοιας συνομοσπονδίας διακρίνονταν για τη σύνεση, τη σωφροσύνη και τον ορθολογικό-δομημένο κι αναλυτικό τρόπο σκέψης τους. Το πολυσέλιδο έντυπο του Feger, το οποίο εξέδωσε με τίτλο''Schwäbisch-Alemannische Demokratie'', τυπώθηκε σε 240.000 αντίγραφα και αποτέλεσε το πιο γνωστό πολιτικό ''best-seller'' στην -υπο Γαλλική Κατοχή- Γερμανία του 1945-1949. Ακόμα, ο Δήμαρχος της βιομηχανικής πόλης Singen am Hohentwiel του Ομόσπονδου Κρατιδίου της Βάδης-Βυρτεμβέργης, Bernhard Dietrich, πρότεινε το 1946 τον διαμελισμό των ήδη υπαρχόντων γερμανικών περιοχών της Κεντρικής Ευρώπης και τη συγχώνευση ολόκληρης της Νότιας Γερμανίας, της Αυστρίας και των Γερμανοφώνων Καντονιών της Ελβετίας σε μια ξεχωριστή ομοσπονδιακή κρατική οντότητα: την Abendland Alemannien (δηλαδή την Εσπερινή Αλεμανία).
EIKONA 3: O Ελβετός διανοούμενος Johann Peter Hebel. Εκφραστής του του Αλεμανισμού και στην ουσία ο Προκαθήμενος του Σουηβικού Αλεμανικού Σεπαρατιστικού Κινήματος. Εκφράστηκε μέσω της λαϊκής παράδοσης των Γερμανικών φυλών της Σουηβικής Αλεμανικής γης, ως ένας άλλος Jacob Ludwig Carl Grimm και Wilhelm Carl Grimm (οι γνωστοί Αδελφοί Grimm, πατέρες της Γερμανικής Λαϊκής Γερμανικής Παράδοσης των Παραμυθιών, των Μύθων και των Θρύλων της Γερμανικής Γης), διαμορφώνοντας μια αυτοτελή και αυτάρκη Σουηβικής Αλεμανική Παράδοσης, ξέχωρη από αυτή των Σαξόνων, των Θουρίγγειων, των Ρηνανών, των Βεστφαλών και των Πομερανών Γερμανών. Ο Hebel ενσωμάτωσε και τις λαϊκές παραδόσεις της Βαυαρίας ως Σουηβικές, θεωρώντας τους Βαυαρούς ως αναπόσπαστο τμήμα της Σουηβικής Αλεμανικής Παράδοσης. Το ίδιο θεωρούσε και τους Αυστριακούς (τότε το Λίχτενστάϊν ανήκε στην κραταιά Αυστριακή Αυτοκρατορία και υπήρχε μόνο ως πλήρως ιδιωτικό φέουδο κι όχι ως Ανεξάρτητο Πριγκιπάτο όπως σήμερα) και τους Ελβετούς. Τμήμα της Σουηβικής Αλεμανικής παράδοσης θα διατηρηθεί αναλλοίωτο και στους Γερμανούς της Βαλτικής (Deutschbalten), οι οποίοι έπειτα μετετράπηκαν σε ''Γερμανούς Πρώσσους'' (κι επιτέλεσαν επιμειξίες με Σάξονες, Σλάβους, Σκανδιναβούς και Βαλτικούς Λαούς) και οι οποίοι είναι στην ουσία Σουηβοί Αλεμανοί Αριστοκράτες, απόγονοι των Αλσατών Μαγίστρων του Τάγματος των Τευτόνων Ιπποτών της Terra Mariana (της Λιβονίας, δηλαδή Λετονίας και Εσθονίας μαζί), όταν η Λιθουανία ήταν υποτελές Μεγάλο Δουκάτο του Πολωνικού Βασιλείου των Γιαγγέλων (Jagiełło), του 1386.
ΕΙΚΟΝΑ 4: Το πολυσέλιδο έντυπο του Αλσατού δόκτορος, Otto Feger, το οποίο εξέδωσε με τίτλο ''Schwäbisch-Alemannische Demokratie''. Το έντυπο, τυπώθηκε σε 240.000 αντίγραφα και αποτέλεσε το πιο γνωστό πολιτικό (και γεωπολιτικό) ''best-seller'' στην τότε υπο Γαλλική Κατοχή Γερμανία, στο τέλος πια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το 1945 έως και το 1949.
ΕΙΚΟΝΑ 5: Ελβετική πολιτική αφίσα του 1919/1920 (μετά τον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο) που υποστηρίζει την ένταξη του Vorarlberg στην Ελβετική Συνομοσπονδία. Ένα δείγμα Σουηβικού Αλεμανικού Σεπαρατισμού του Αυστριακού Ομόσπονδου Κρατιδίου του Vorarlberg και της ήδη υπάρχουσας τάσης ενσωμάτωσής του στην Ελβετία, ενώ ταυτοχρόνως, ο Σουηβικός Αλεμανικός Σεπαρατισμός της Ελβετίας προωθεί τον Επεκτατισμό προς το ομόαιμο και το ομόγλωσσο Κρατίδιο του Vorarlberg της Αυστρίας. Η αφίσα λέει ''Eidgenossen helft euren Brüdern in der Not. Hilfsaktion Pro VORARLBERG. Δηλαδή, σε μετάφραση από τα Γερμανικά (Hochdeutsch): ''Συνομοσπονδία βοήθησε τα αδέλφια σου (που βρίσκονται) εντός ανάγκης! Κίνηση βοήθειας ''Υπέρ του Vorarlberg''.
EIKONA 6: Οι Σουηβικές Αλεμανικές περιοχές της Κεντρικής Ευρώπης, ανέκαθεν περιεβάλλοντο από ένα πέπλο μυστηρίου, ρομαντισμού και υψηλής αισθητικής, λόγω του συνδυασμού της παρθένας φύσης, της υψηλής αρχιτεκτονικής και μουσικής παράδοσης και της ευφυούς εφευρετικότητας των κατοίκων τους. Μην ξεχνάτε ότι το αυτοκίνητο (η ''ιερή λαμαρίνα'' όπως συνήθιζαν να τη λένε οι Σουηβοί), μόνο και μόνο ως αγαθό εξαγωγής και πώλησης σε άλλους λαούς κι όχι για την κατ'ιδίαν κατανάλωση), πρωτοκατασκευάστηκε το 1886 στη Σουηβία (στο Δουκάτο του Baden), από τον Μηχανικό κι Εφευρέτη Karl Friedrich Benz. Είχε προηγηθεί ένα χρόνο πριν, το 1885, η κατασκευή του πρώτου βενζινοκινητήρα από τον Σουηβό Εφευρέτη Gottlieb Daimler, στην κατεξοχήν Σουηβική πόλη του Γερμανικού Νότου: τη Στουτγκάρδη (Πρωτεύουσα του Ομόσπονδου Κρατιδίου της Βάδης-Βυρτεμβέργης). Σήμερα, τα ''λιγούρια'' του Νότου αλλά και των υπολοίπων περιοχών της Δύσης, της Ανατολής, αλλά και Υπερατλαντικώς, απολαμβάνουν την οδήγηση και πωρώνονται με τα ακριβά αμάξια, όταν στις περιοχές κατασκευής τους, οι ντόπιοι κάτοικοι (Σουηβοί Αλεμανοί), απαξιούν ακόμα και να οδηγήσουν (το έχουν βαρεθεί, το θεωρούν κοινότυπο και δεδομένο, το αποφεύγουν σχεδόν και φυσικά δεν ενθουσιάζονται καθόλου) και το έχουν ρίξει το περπάτημα, το ποδήλατο και στη χρήση ιδιωτικών ταξί (πχ. Uber, κλπ). Οι μόνοι που έχουν ''κόλλημα'' με το φιγουράτο κι ακριβό ''τουτού'' στις περιοχές του Γερμανικού Νότου, είναι μάλλον οι μετανάστες (Gastarbeiter) και οι νεόπλουτες νέες γενεές τους...
ΕΙΚΟΝΑ 7: Οι Σουηβοί (Schwaben) ή Σουήβοι (Σουῆβοι), Σουαβοί ή Σουάβοι στα Ελληνικά και Σόηβοι ή Σούιβοι στα Αρχαία Ελληνικά, αποκαλούνταν στην Ιστορία συλλογικά τα Γερμανικά Φύλα των Μαρκομάνων, Κουάδων, Ερμουνδούρων, Σεμνόνων και Λομβαρδών (ναι, αυτοί που έδωσαν το όνομα ''Λομβαρδία'' στην περιοχή του Πάδου στη Βόρεια Ιταλία και που το καλοκαίρι του 569 κατέκτησαν το Μιλάνο), τα οποία ζούσαν κυρίως στις παραποτάμιες περιοχές κατά μήκος του ποταμού Έλβα, επί Ρωμαϊκής Εποχής. Στην εθνογένεσή τους, συνέβαλε η φυλή των Σικάμβριων (Sicambri), μια ασαφούς καταγωγής φυλή (ίσως Φιννοουγγρική) που ταυτίζονται τόσο με τη Μεροβίγγεια Γενεαλογία (Φραγκική Δυναστεία του Μεσαίωνα, 4ος-7ος αιώνα ΜΚΕ) όσο και με τους μυθικούς Ιρμίνονες του Έλβα. Ιδιαίτερος κλάδος των Σουηβών αποτελούν οι Αλεμανοί (λατινικά Alemanni, γερμανικά Alemannen), που ζουν στις περιοχές της Αλσατίας, της Λωρραίνης (Βόσγια όρη της Βορειοανατολικής Γαλλίας), της Ελβετίας και του Vorarlberg της Αυστρίας. Ο όρος ''Σουηβοί'' χρησιμοποιείται και σήμερα για τους κατοίκους ή εκείνους που έχουν καταγωγή από την σημερινή περιοχή της Σουηβίας στη νότια Γερμανία. Σήμερα, στη Γερμανία, οι Σουηβοί χαρακτηρίζονται από τους υπόλοιπους Γερμανούς ως οι ''Σκοτσέζοι της Γερμανίας'' λόγω της ιδιάζουσας και δύσκολης διαλέκτου που ομιλούν και της χαρακτηριστικής εσωστρεφούς και απρόσιτης ιδιοσυγκρασίας τους. Θεωρούνται εγωπαθείς, φιλόδοξοι, ναρκισσιστές, αλλαζόνες, απροσάρμοστοι και ριζοσπάστες από τους άλλους Γερμανούς και κυρίως από τους Βερολινέζους και τους Βόρειους Γερμανούς (πχ. Σάξονες). Εξού και στο Βερολίνο και σχεδόν σε όλη τη Βόρεια Γερμανία, υπάρχει ένα ολόκληρο Σουηβο-φοβικό Κίνημα, το ''Schwabenhass'', που θεωρεί τους Σουηβούς και τους Αλεμανούς ως αποδιοπομπαίους τράγους και τα ''μαύρα πρόβατα'' όχι μόνο της Γερμανίας, αλλά και όλης της Γης γενικότερα. Σήμερα, φυλές Σουηβών υπάρχουν παντού: από τη Ρουμανία, την Ουγγαρία και τα Βαλκάνια (Σλοβενία, Σουηβοί του Δούναβη και Κροατία) μέχρι και το Καζακστάν.. Στις ΗΠΑ και στον Καναδά δε, θεωρούνται προνομιούχοι από οικονομικής πλευράς και status. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι ο Φυσικός Albert Einstein, ο Φιλόσοφος Georg Friedrich Hegel (ο γνωστός μας Έγελος), ο Ιατρός, Αλχημιστής κι Ερμητικός Φιλόσοφος Θεόφραστος Παράκελσος, ο Αστρονόμος Johannes Kepler, ο Λογοτέχνης Hermann Hesse, ο Δραματουργός, Ποιητής και Σκηνοθέτης Berthold Brecht, ο Ιστορικός, Θεατρικός Συγγραφέας και Ποιητής Friedrich Schiller, αλλά και ο Αδόλφος Χίτλερ (αλλά και ο Στρατηγός του, Erwin Rommel), ήταν όλοι Σουηβοί. Ο Χίτλερ από την πλευρά της μητέρας του ήταν Σουηβός (με παλαιές Ιουδαϊκές Ασκεναζιτικές ρίζες) και από την πλευρά του πατέρα του ήταν Τσέχος (Βοημός αλλά με Αλεμανικές-Sudeten καταβολές).
ΕΙΚΟΝΑ 8: Οι Επτά Σουηβοί (Die Sieben Schwaben), ένα Γερμανικό παραμύθι που συνέλεξαν και κατέγραψαν οι Αδελφοί Grimm. Εδώ στη φώτο, βλέπουμε την εικονογράφηση του Καλλιτέχνη Georg Mühlberg (1863-1925).
Το ιστορικό Δουκάτο της Σουηβίας (Herzogtum Schwaben), υπήρχε ήδη, από το Μεσαίωνα (10ος αιώνας), αλλά αποτελούσε όμως ένα από τα 5 κύρια Δουκάτα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Σεπαρατισμός ως κίνηση σε γεωπολιτικό επίπεδο, εκδηλώθηκε λίγο αργότερα. Ιστορική έκφραση μιας τέτοιας Σεπαρατιστικής Κίνησης έναντι της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Γερμανική Αυτοκρατορία) ήταν ο Όρκος στο Λιβάδι του Rütli (ο γνωστός ''Rütlischwur'') το 1291, κατά τον οποίο επιτελέστηκε η σύνθεση των 3 Καντονιών Uri, Schwyz και Unterwalden για τη δημιουργία της Alten Eidgenossenschaft (Παλαιάς Συνομοσπονδίας) το 1291-1332 για να ολοκληρωθεί το 1798 με την τελική προσθήκη του Καντονιού του Appenzell, σχηματίζοντας τελικά, μετά από εμφυλίους πολέμους, αιώνες αργοτερα, μεταξύ των Καντονιών που άπτονταν της Μεταρρύθμισης του Λούθηρου, το σύγχρονο κράτος της Ελβετίας (Schweizerische Eidgenossenschaft). Ο Σεπαρατιστικός Αγώνας όμως το 14ο αιώνα, ήταν καταλυτικός για να επέλθει η εναρκήρια ζύμωση που οδήγησε στη δημιουργία αυτού που λέμε σήμερα ''Ελβετία''. Έπος ενός τέτοιου Σεπαρατιστικού Αγώνα αποτελεί η ανθολογία των ανδραγαθημάτων του ανυπότακτου ημι-μυθικού Γουλιέλμου Τέλλου (Wilhelm Tell) και της θρυλικής φονικής βαλλίστρας του, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Albrecht Gessler (του Αυστριακού τραμπούκου φοροεισπράκτορα, γνωστού τότε ως ''Hermann''), όπως αναφέρεται στη Λευκή Βίβλο του Sarnen καθώς φυσικά και τη θριαμβευτική νίκη των Σουηβών/Αλεμανών (aka Ελβετών) ενάντια στους Αψβούργους στη Μάχη του Morgarten το 1315. Η Ελβετία, προτού γίνει αυτό που είναι σήμερα, μια σειρά από δραματικά κι αιματηρά γεγονότα σημάδεψαν την ιστορία της, από τα τέλη του 14ου αιώνα και μετά. Η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση του Μαρτίνου Λούθηρου, απείλησε σοβαρά την ενότητα της Συνομοσπονδίας: Η εισαγωγή των Προτεσταντικών Διδαχών του Σουηβού Καθηγητή Θεολογίας Ulrich (ή -κατά το Σουηβικότερον- Huldrych) Zwingli το 1519 στη Ζυρίχη, οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο τα ορεινά καντόνια Uri, Schwyz, Unterwalden, της Λουκέρνης, του Zug, του Freiburg και του Solothurn που παρέμειναν Ρωμαιοκαθολικά, εναντίον των υπόλοιπων καντονιών που μετετράπηκαν σε Προτεσταντικά. Οι Ρωμαιοκαθολικοί, εν τέλει, νίκησαν του Προτεστάντες το 1521 στη μάχη του Kappel. Εκεί ο Zwingli σκοτώθηκε (ήταν 47 ετών τότε). Λέγεται ότι πετσοκόφτηκε κυριολεκτικά από τις αλεβάρδες (πελεκοφόρα δόρατα) των μαινόμενων Καθολικών Ελβετών (τα ίδια ακριβώς δόρατα φέρουν και οι Ελβετοί Φρουροί του Πάπα μέχρι σήμερα στο Βατικανό)...
Έπειτα από αυτούς τους πολέμους, επήλθε ηρεμία μεταξύ των θρηκευτικών κοινοτήτων των καντονιών: Ως αποτέλεσμα, στη Συνομοσπονδία, να υπάρχουν τότε 7 Ρωμαιοκαθολικά Καντόνια, 4 Μεταρρυθμισμένα Καντόνια και 2 Ανάμεικτα Καντόνια. Από το 1536, η Γενεύη, υπό την επιρροή του Πικαρδού (δηλαδή Γαλλόφωνου Φλαμανδού) Θεολόγου Johannes Calvin (του γνωστού μας Καλβίνου), κατέστη το κέντρο του Προτεσταντισμού. Και παρά τις εσωτερικές η Συνομοσπονδία, διατήρησε την πολιτική και διοικητική της ενότητα. Εδώ, αξίζει να σημειώσω ότι τις καθοριστικές πινελιές για τη δημουργία ενός ήσυχου από θρησκευτικές έριδες ανεξαρτήτου Ελβετικού Κράτους, τις έβαλαν, αφενός η Συνθήκη της Βεστφαλίας (1618-1648) κι αφετέρου το 1848, με την μετατροπή της Ελβετίας σε Ομοσπονδιακό Κράτος, έπειτα από την επανάκαμψή της μετά από έναν σύντομο εμφύλιο πόλεμο 27 ημερών (ο επονομαζόμενος ''Sonderbundskrieg'', που έλαβε χώρα το 1847). Κι αυτό που διατήρησε την -κατά δύναμη- ειρήνη στην περιοχή αυτή και που επικύρωσε την ισχύ της Συνθήκης της Βεστφαλίας καθώς και τις ρυθμίσεις που έλαβαν χώρα στην Περίοδο Αποκατάστασης (η περίοδος από το 1813, μετά την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλώ, όπου ξεκίνησαν μακρές συζητήσεις για μελλοντικά Συντάγματα σε όλα τα Καντόνια της Ελβετίας) δεν ήταν άλλο από τον... Σεπαρατισμό! Ο Σεπαρατισμός ήταν αυτός που δημιούργησε εναν πανίσχυρο Τοπικισμό που έγινε ο πυρήνας του Σουηβικού Αλεμανικού Εθνικισμού, αλλά με ένα αρκετά φιλελεύθερο και υγιές πέπλο. Και ο λόγος ήταν ότι, σε καμία περίπτωση η Ελβετοί δεν θα άφηναν τις διαφορετικές θρησκευτικές τους πεποιθήσεις να τους καταστρέψουν την ενότητά τους, που θα είχε ως το δυστοπικό γεωπολιτικό αποτέλεσμα, εν τέλει, να ξαναδιαχωριστούν μεταξύ τους και να αφομοιωθούν ξανά στην Αυστρία (όχι άλλους Αψβούργους! χεχεχε), στη Γερμανία ή στη Γαλλία και να καταστρέψουν το έργο που ο Γουλιέλμος Τέλλος άφησε (θα έτριζαν τα κόκαλα του Γουλιέλμου και θα σηκωνόταν με τη βαλλίστρα και την αλεβάρδα του και θα τους κυνηγούσε όλους μέχρι τις ψηλότερες βουνοκορφές των Άλπεων, μέχρι το Jungfrau και το Matterhorn!!!).
ΕΙΚΟΝΑ 9: Το Ομοσπονδιακό Σύνταγμα της Ελβετίας, όπως διατυπώθηκε πρωτότυπα το 1848 κι απάλλαξε την Ελβετία μια για πάντα από του εμφυλίους πολέμους από τους οποίους εμαστίζετο προηγουμένως. Με τη δημιουργία του Ομοσπονδιακού Συντάγματος, η Ελβετική Οικονομία, εκτός του ότι ενισχύθηκε από την ραγδαία εκβιομηχάνιση, προέκυψε επίσης και το Τραπεζικό Σύστημα. Οι Τράπεζες αποτελούν τον σημαντικότερο πλέον παράγοντα της Ελβετικής Οικονομίας, με ορόσημο την ίδρυση της Union Bank of Switzerland το 1862 και της Swiss Bank Corporation το 1872. Το μοντέλο του ''Ελβετού Τραπεζίτη'' (δηλ. Ιδιοκτήτη/Διοικητή Τράπεζας), αποτελεί μέχρι σήμερα ένα -ενοχλητικό πλέον για τους Ελβετούς- πάγιο στερεότυπο.
Γι'αυτό και το 1848, η Ελβετία μετατρέπεται επίσημα σε Ομοσπονδιακό Κράτος, διατυπώνεται το Ομοσπονδιακό Σύνταγμα που ορίζει τη διοικητική και νομοθετική λειτουργία των Καντονιών κι αφήνει μια για πάντα πίσω τις έριδες και τις εμφύλιες συγκρούσεις. Οι Ελβετοί με τον Σεπαρατισμό, ήθελαν πλέον να είναι πλήρως διαχωρισμένοι από τον οποιοδήποτε γύρω τους και μόνο εάν ο Σουηβικός Αλεμανικός τους Πολιτισμικός Επεκτατισμός κατόρθωνε να αφομοιώσει με κάποιον τρόπο τις γύρω περιοχές (που ήταν στο κάτω κάτω και ομόαιμες κι ομόγλωσσες, δηλ. Σουηβικές), θα επιτύγχαναν τη δημιουργία μια διευρυμένης και πανίσχυρης Κεντροευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας. Βλέπουμε λοιπόν, ότι ο Σουηβικός Αλεμανικός Σεπαρατισμός αποτελούσε κι εξακολουθεί να αποτελεί ένα πανίσχυρο γεωπολιτικό εργαλείο για την Ελβετία: Από αυτόν τον Σεπαρατισμό πηγάζει η περίφημη Ελβετική Ουδετερότητα και η αποτελεσματικότητα κι αξιοπιστία του περίφημου Ελβετικού Τραπεζικού Συστήματος.
EIKONA 10: O Σουηβός (Λομβαρδός) Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Βασιλιάς της Σικελίας, Federico II Hohenstaufen (Φρειδερίκος ο 2ος, Επικεφαλή του Οίκου των Hohenstaufen). Κατείχε τους εξής τίτλους/εδαφικές δικαιοδοσίες: Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (1220 - 1250), Βασιλιάς της Ιερουσαλήμ (1225-1228), Βασιλιάς της Σικελίας (1198-1250), Βασιλιάς της Ιταλίας (1212-1250), Επίτιμος Βασιλιάς της Θεσσαλονίκης, Πρίγκιπας του Τάραντα (1205-1250), Βασιλιάς της Αρλ (1220 - 1250) και Δούκας της Σουηβίας (1212-1216). Κυβέρνησε από το 1220 έως και το 1250. Ένας φωτισμένος Γιβελλίνος οραματιστής Ηγεμόνας, Προστάτης των Γραμμάτων και των Τεχνών και Θεματοφύλακας του Μυστικού της Μεροβίγγειας Γενεαλογίας. Ονομάστηκε από τους μαθητές του ''ο Φιλόσοφος Βασιλιάς'' ενώ ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του ''Τέκνο του Βασιλιά Σολομώντα''. Πολλοί μύθοι και θρύλοι περιβάλλον του πρόσωπό του όπως ας πούμε ότι ήταν Αλχημιστής και πειραματιζόταν με υπερβατικούς κόσμους, ότι προσπαθούσε να γίνει αθάνατος, να φτιάξει χρυσό, κλπ, κλπ. Άλλοι τον θέλουν να κατέχει την Απόκρυφη Γνώση του Ιερού Δισκοποτήρου. Λόγω της επιθυμίας του να παραμείνει άφθαρτος και αθάνατος, ο Federico, στη λαϊκή ψυχή των Σουηβών Αλεμανών, παραμένει ''μαρμαρωμένος'', καθώς δεν έχει πει την τελευταία του ''λέξη'' στα κράτη της υπόλοιπης Ευρώπης (τι μπορεί να σημαίνει αυτό άραγε;). Είναι ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς που περιμένει ''παγωμένος'' στο χρόνο, άχρονος να ξεμαρμαρώσει για να εκπληρώσει το όραμά του. Ποιο είναι άραγε αυτό το όραμά του; Μήπως η δημιουργία μιας Πανίσχυρης Αλπικής Συνομοσπονδίας με μια μοναδική αλλά μεγαλειώδη παγκόσμια αποστολή και οφειλή στον Διανθρωπισμό και στην ιδια την (Μετα)ανθρωπότητα; Συνεχίστε την ανάγνωση παρακάτω στο άρθρο μου!
Σε ότι αφορά την συμβολή των Σουηβών Αλεμανών σε άλλες Ευρωπαϊκές Περιοχές της διασποράς τους, καθοριστικό ρόλο έπαιξαν στη διαμόρφωση των πόλεων της Βορείου Ιταλίας. Από την εποχή των Γιβελλίνων και των Γουέλφων στη Λομβαρδία και τους πολέμους μεταξύ τους, από τον 12ο μέχρι τον 14ο αιώνα, ο Σουηβικός Οίκος των Hohenstaufen εξακολουθεί να ''στοιχειώνει'' με την καλή έννοια πάντα, το Μιλάνο, τις υπόλοιπες Λομβαρδικές πόλεις (Cremona, Brescia, Como, Varese, κλπ) και τις Λίμνες Como, Garda, Maggiore, καθώς και το Ιταλόφωνο Καντόνι του Ticino της Ελβετίας. Οι Σουηβοί Hohenstaufen, ήταν Γιβελλίνοι (δηλαδή Αντι-Παπικοί), και απεδείχθησαν εν τέλει ευταξίες και βασιλικότεροι του βασιλέως, παύοντας κάθε είδους διαμαχες με κίνητρο το θρησκευτικό δόγμα, προσπαθώντας να καρπωθούν με γεωστρατηγικό κι εμπορικό τρόπο στην επικράτειά τους σχεδόν ολόκληρη τη Βόρειο αλλά και Κεντρική Ιταλία (Τοσκάνη) και να την προσαρτήσουν στο Δουκάτο της Σουηβίας, σχηματίζοντας έτσι ένα Αλπικό-Μεσογειακό Κράτος με έδρα την Κεντρική Ευρώπη, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα κι ένα μεγαλειώδες Λίκνο Παγκοσμίου Πολιτισμού. Αυτό ήταν και το κατεξοχήν όραμα του Σουηβού (Λομβαρδού) Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Βασιλιά της Σικελίας, Federico II Hohenstaufen (Φρειδερίκος ο 2ος των Hohenstaufen). Ο Federico II ήταν ένας εξαιρετικά καλλιεργημένος αυτοκράτορας, με βαθιά γνώση της Ερμητικής Φιλοσοφίας και μιλούσε 6 γλώσσες. Ήταν Γιβελλίνος, δηλαδή υποστήριζε τον Βασιλικό Οίκο του ως διεκδικητής των Ιταλικών Πόλεων και συνεπώς ήταν Αντιπαπικός και πολεμούσε τους Γουέλφους που συντάσσονταν με τον Πάπα. O Federico II, λόγω της σκληρής σύγκρουσής του με τον Πάπα, αφορίστηκε 4 φορές. Ο Πάπας Γρηγόριος Θ' έφτασε στο σημείο να αποκαλέσει τον Federico II, ''Αντίχριστο''. H κληρονομιά του Federico II στη Βόρεια Ιταλία αποτέλεσε σπόρος για τον Γεωπολιτικό Σεπαρατισμό των Βορειο-Ιταλικών Πόλεων-Κρατών από την ίδια την Ιταλική Χερσόνησο και την προσάρτησή τους στην Σουηβική-Αλεμανική Γερμανική Αυτοκρατορία. Τοιουτοτρόπως, η τάση αυτή στην καλλιέργεια του Σεπαρατισμού στις πολεις-κράτη της Βορείου Ιταλιας, εκφράστηκε μέσω της καλλιέργειας μιας τάσης Υπέρβασης της Ανθρώπινης Φύσης. Δηλαδή μιας πρώιμης μορφής Διαθρωπισμού (Transhumanism): Η καλλιέργεια των Απόκρυφων Τεχνών (Ερμητισμός), της Αλχημείας, της Φιλοσοφίας, των Τεχνών κάθε λογής και του Εμπορίου, οδήγησε στην αναζήτηση του Απόκρυφου και του Υπερβατικού, την προσπάθεια υπέρβασης της ανθρώπινης φύσης μέσω της Αλχημείας, της αναζήτησης της Αθανασίας και της Μεταστοιχείωσης των μετάλλων σε χρυσό. Μια τάση υπέρβασης η οποία διαδόθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη κι έθεσε τα θεέλια για τα οψιμότερα Πνευματικά Κινήματα, αυτά της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού. Κι όλα αυτά επί σειράς χρονικής ιστορικής διαδοχής, από το 14ο αιώνα έως και τον 17ο.
ΕΙΚΟΝΑ 11: Ο Όρκος του Rütli (Rütlischwur'') το 1291, κατά τον οποίο επιτελέστηκε η σύνθεση των 3 Καντονιών Uri, Schwyz και Unterwalden για τη δημιουργία της Alten Eidgenossenschaft (Παλαιάς Συνομοσπονδίας) το 1291-1332 για να ολοκληρωθεί το 1798 με την τελική προσθήκη του Καντονιού του Appenzell, σχηματίζοντας τελικά το σύγχρονο κράτος της Ελβετίας (Schweizerische Eidgenossenschaft).
EIKONA 12: Ο Γουλιέλμος Τέλλος (Wilhelm Tell), ημιμυθικός και θρυλικός λαϊκός και Εθνικός Ηρωας της Ελβετίας. Πολλά περιστατικά στα οποία ενεπλάκη, όπως πχ. αυτό με το βέλος από τη βαλλίστρα του στο μήλο που είχε τοποθετηθεί στο κεφάλι του παιδιού του, ανήκουν στη σφαίρα του μύθου και κυρίως στο μυθοπλαστικό δράμα του Friedrich Schiller, που γράφτηκε το 1804. Ο θρύλος του Τέλλου, καταγράφεται σε ένα Ελβετικό Χρονικό στα τέλη του 15ου αιώνα και διηγείται περιστατικά που τοποθετούνται χρονικά στην περίοδο της ιδρύσεως της Παλαιάς Ελβετικής Συνομοσπονδίας, στις αρχές του 13ου αιώνα.
EIKONA 13: Ο Αυστριακός τραμπούκος-μπράβος-φοροεισπράκτoρας (βαήλος-bailiff), Albrecht Gessler, γνωστός και στην Σουηβική ''πιάτσα'' ως ''Hermann''. Ο φόβος και ο τρόμος των Σουηβών Χωρικών των Άλπεων...
EIKONA 14: Η δολοφονία του τραμπούκου Gessler από τον Γουλιέλμο Τέλλο. Η θρυλική του βαλίστρα (armbrust), έκανε πάλι το θαύμα της!
Ποιες είναι οι μελλοντικές προοπτικές ενός σύγχρονου τέτοιου Σεπαρατιστικού Κινήματος; Η απάντηση είναι κρίσιμη και με πολύ μέλλον: Η δημιουργία μιας πανίσχυρης ΑΛΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ. Mιας Alpine Confederation (Alpinische Eidgenossenschaft). Ένα πανίσχυρο Σουηβικό/Αλεμανικό Κράτος των Άλπεων με προέκταση σε ολόκληρη την Κεντρική Ευρώπη, συμπεριλαμβάνοντας μάλλον και ολόκληρη τη Σλοβενία, το Νότιο Τιρόλο (που ανήκει στην Βόρειο Ιταλία) και την περιφέρεια της Βορειοανατολικής Ιταλίας Friuli-Venezia-Giulia. Με τη δημιουργία μιας τέτοιας Συνομοσπονδίας, η Γερμανία διαμελίζεται, η Γαλλία ακρωτηριάζεται και παύει η ύπαρξη των επίσημων κρατών της Αυστρίας, της Ελβετίας, του Πριγκιπάτου του Λίχτενστάϊν και της Σλοβενίας, ενώ η Ιταλία χάνει ένα τμήμα των Βορείων Περιφερειών της και η Ιταλική Λέγκα Βένετα (τμήμα της Λεγκας του Βορρά) μένει χωρίς το Τριβένετο (δηλαδή χάνει το Trentino-Alto Adige και το Friuli-Venezia-Giulia). Να μην σου πω ότι και οι Κίμβροι της Βερόνας και του Asiago (Vicenza) θα ζητήσουν απόσχιση από την Περιφέρεια του Βένετο (και την γειτονική Πάντοβα στα ανατολικά δεν την βλέπω καλά! Lol). Εκεί να δεις γλέντια!
Αποτέλεσμα:
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, συρρικνώνεται αρχικά και στη συνέχεια διαλύεται, λόγω ανελέητου οικονομικού ανταγωνισμού. Μια τέτοια Συνομοσπονδία, θα συντεθεί σε 40 χρόνια από σήμερα, λόγω όλων αυτών των οικονομικών και κοινωνικών πιέσεων που έχουν ήδη προκύψει στην ''ετοιμοθάνατη γραία'' πια Ευρώπη από τις επιπτώσεις των διαδοχικών οικονομικών κρίσεων των περασμένων δεκαετιών και φυσικά των επακολούθων της Κρίσης της Πανδημίας του Covid-19.
EIKONA 15: Σουηβός Οπλίτης του 10ου αιώνα. Σύμβολο στρατιωτικής ισχύος του Δουκάτου της Σουηβίας.
Ο Σεπαρατισμός αυτού του είδους δεν θα γίνει με τα όπλα και τις βαλλίστρες όπως τότε στην εποχή του Γουλιέλμου Τέλλου, ούτε και με υπερσύγχρονα αεροσκάφη stealth, super-drones, ψυχοτρονικά όπλα τηλεκατευθυνόμενης εκπομπής και laser κεφαλές ΑΛΛΑ με καθαρά ψηφιακές τεχνο-οικονομικές μεθόδους και με κύριο σκοπό την αναζήτηση της ρηξικέλευθης Τεχνοεπιστημονικής Καινοτομίας (Innovation Seeking) σε Παγκόσμιο Επίπεδο, όταν οι υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά και του Μεσογειακού Νότου θα πνέουν τα λοίσθια και θα μαστίζονται από μάζες εξαθλιωμένων πενήτων, απάχηδων αλλά και από ορδές πρεκαρίων (οι προλετάριοι σχεδόν ''πέθαναν'', έρχονται οι... πρεκάριοι!). Στα πλαίσια της Ανάπτυξης Υψηλής Τεχνολογίας και των Ventures, η Σουηβική/Αλλεμανική Συνομοσπονδία των Άλπεων όχι μόνο θα μπορεί να ανταγωνιστεί τους Κινεζικούς Ασιατικούς Τίγρεις και Δράκους, αλλά μάλλον θα αντιπροσωπεύει τον μυθικό Κόκκινο Δράκο των Άλπεων (Alpiner Roter Lindwurm) με μια οικονομία τόσο ανταγωνιστική που θα προσέρχονται όλοι οι High Tech Moguls από την Ασία κι από τις Υπερατλαντικές χώρες για ''ιδιαίτερα μαθήματα'' Ανάπτυξης Επιταχυντιστικού Τύπου (Accelerating Development). Αυτό είναι τελικά το όραμα και η αποστολή του Μαρμαρωμένου Αυτοκράτορα Federico II Hohenstaufen που ανέφερα παραπάνω! Μια τέτοια Αλπική Συνομοσπονδία θα αποτελέσει ένα συνδιαχειριζόμενο από CEOS's και Venture Capitalists ή Accelerationists Meta-Capitalists, Ιδιωτικό Κράτος-Θύλακας Ανάπτυξης Καινοτομιών NBIC (Τεχνολογιών Nano-Bio-Info-Cogno. Διαβάστε και τα υπόλοιπα άρθρα μου στην αρχική σελίδα ιστοσελίδα αυτή). Ήδη υπάρχει πρόγραμμα ανάπτυξης κολοσιαιων ερευνητικων προγραμμάτων κι αντιστοιχων υπογείων εγκαταστασεων της κλίμακας βεληνεκους τύπου CERN σε ολη την Σουηβική-Αλεμανική Ζώνη, όπως ακριβώς στη Γενεύη της Ελβετίας (εκεί δηλαδή που εδρεύει το CERN). Η Αλπική Συνομοσπονδία, θα πρωταγωνιστήσει στη Μεγάλη Επανεκκίνηση του Διαφωτισμού. Ενός Νέου Διαφωτισμού που θα εμφορείται τις νέες (αλλά και τόσο πανάρχαιες) λαμπρές Αξίες και τα Ιδεώδη του Διανθρωπισμού σε κάθε επίπεδο (τα υπόλοιπα σας τα κρατάω για έκπληξη για την επόμενη φορά!). Ένός Διαφωτισμού που θα αποτελέσει την κορωνίδα στην Παγκόσμια Γεωπολιτική του Διανθρωπισμού. Ο Νέος Σοφός Άνθρωπος (Neo-Sapiens), ο Μετάνθρωπος θα γεννηθεί εκεί!
EIKONA 16: Ο Κόκκινος Αλπικός Σουηβικός Δράκος. Σύμβολο Υπέβασης, Μεταμόρφωσης, Σοφίας, Γνώσης, Αφθονίας, Πραγματοποίησης Επιθυμιών, Μεταστοιχείωσης, Αφθαρσίας και Αθανασίας. Μήπως τελικά σε αυτόν τον ''Αρχέκακο Όφι τον Αλεμανό'' αναφερόταν ο -κατά τα άλλα συμπαθέστατος- Βουλευτής των ΑΝΕΛ, κύριος Κώστας Ζουράρις, στην ομιλία του (''έρχομαι από μακριά'', με τις ''συλλέκτριες των κρόκων της Θήρας'', κλπ, κλπ.) εντός της Βουλής των Ελλήνων, την 9η Φεβρουαρίου του 2015; Χμ, ίσως ναι. Ίσως και όχι. Ένα πάντως είναι το σίγουρο: Ο Κόκκινος ''Αλεμανός Όφις'' θα είναι 100 φορές πιο ισχυρός από τον Κινεζικό. Η Ιστορία του Μέλλοντος θα τον κρίνει.
Συγγραφέας του παρόντος άρθρου: Γιώργος-Φανούριος Πουλόπουλος
