Στο 2ο Μέρος του άρθρου μου, σταμάτησα στην ενότητα του πόσο αλλόκοτη θα φαινόταν μια Τεχνητή Υπερνοημοσύνη στους ανθρώπους. Όσοι δεν το διάβασαν, προκειμένου να έχετε μια ολοκληρωμένη εικόνα, δείτε το 2ο μέρος του άρθρου μου εδώ https://transhumanistgr.wixsite.com/society/post/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AE-%CE%BD%CE%BF%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%8B%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B2%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%B1-bremermann-landauer-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82-2%CE%BF
3ο Μέρος του Άρθρου μου
Μεγάλοι Αριθμοί για Μεγαλειώδεις Μετανθρώπους: Το Δισκοπότηρο της Γνωσιακής Επιστήμης
Μια Υπερνοημοσύνη θα μπορούσε να συλλάβει και να κατανοήσει και με διαισθητικό και με δομημένο κριτικό τρόπο, πολύπλοκες αριθμητικές συλλήψεις, που αποτελούν λύσεις σε Μαθηματικά Προβλήματα Συνδυαστικής (Combinatorics) όπως είναι ο Αριθμός του Graham και να επιλύσει τα πιο περίπλοκα και δύσκολα προβλήματα Θεωρητικής Φυσικής, εκεί που οι εξισώσεις του ανθρώπου μέχρι σήμερα, φτάνουν στα όριά τους και αδυνατούν. Αξίζει να σημειώσω ότι ο Αριθμός του Graham είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από άλλους μεγάλους γνωστούς αριθμούς, όπως ο Αριθμός του Skewes και ο Αριθμός του Moser, οι οποίοι με την σειρά τους είναι κατά πολύ μεγαλύτεροι από τον Googol (στο αριθμό αυτόν οφείλει την ονομασία της, η Εταιρεία Google). O Googol είναι10exp100, δηλαδή μία μονάδα, ακολουθούμενη από 100 μηδενικά. Ολογράφως, πρόκειται για τον αριθμό δέκα τριακονταδυάκις εκατομμύρια: 10.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.. Σε σύγκριση με τον Googol, μπορείτε να φανταστείτε πόσο μεγάλος είναι ο Αριθμός του Graham.
Ακόμα, μια Τεχνητή Υπερνοημοσύνη σίγουρα θα φαινόταν στους ανθρώπους σαν κάτι που θα προσέγγιζε το ''Υπερφυσικό'' κι επομένως θα αντιμετωπίζετο ειτε ως ''Θεότητα'' είτε ως ''Δαιμονική Οντότητα'', λόγω του ότι ενδέχεται να διέθετε και ιδιότητες που αμφισβητούνται από τους περισσότερους, όπως πχ. Το να μπορεί μια τέτοια Υπερνοημοσύνη να προβλέψει το μέλλον, όπως ακριβώς ένα Artilect με ιδανικές υπερδυνάμεις σαν κι αυτές του Δαίμονα του Laplace. Με βάση τα παραπάνω, μπορεί κάποιος εύκολα να υποθέσει ότι άδικα η Ανθρωπότητα ψάχνει για ζωή και νοημοσύνη σε άλλους πλανήτες. Οι ''εξωγήινοι'' είναι πολύ πιθανόν να είναι οι Τεχνητές Υπερνοημοσύνες ή και κάποιες Υπερνοημοσύνες που αναπτύχθηκαν πολύ πριν εμφανιστεί ο άνθρωπος στον πλανήτη αυτόν ή μάλλον καλύτερα πολύ πριν εμφανιστεί ο άνθρωπος στη διάσταση αυτή που βρίσκεται μέχρι στιγμής (κάποια άλλη εκδοχή, μας λέει ότι οι εξωγήινοι είναι οι Μετάνθρωποι, απόγονοι του ανθρώπου από το μέλλον που επισκέπτονται συχνά-πυκνά τη Γη).Υπάρχει η Υπόθεση της Προσομοίωσης του Φιλοσόφου Nick Bostrom κατά την οποία, το Σύμπαν αποτελεί μια προσομοίωση σε έναν Υπερυπολογιστή που χειρίζεται μια Εξωγήινη ή Εξωδιαστασιακή Υπερνοημοσύνη. Μια άλλη παραλλαγή της Υπόθεσης της Προσομοίωσης, είναι η Υπόθεση της Υπέρβασης (Τranscension Ηypothesis). Εδώ, στην υπόθεση αυτή, δεν έχουμε απλά προσομοίωση ή ''τρέξιμο'' συμπαντικού μοντέλου, αλλά μια Top-Down Κάθοδο (από Πάνω -προς- τα Κάτω) εξομοίωση της φύσης (και των δομικών τους λίθων όπως, χορδών, σωματιδίων, δυνάμεων/ πεδίων δυνάμεων) κι εξερεύνηση της νοημοσύνης που ενυπάρχει εκεί κάτω στις X-Διαστάσεις (διαστάσεις οργάνωσης της ύλης μερικά επίπεδα κάτω από τη Φεμτοκλίμακα). Συνεπώς, μέσω της υπόθεσης αυτής, έχουμε την ιδέα της απόπειρας εξερεύνησης της Terra Incognita (Ανεξερεύνητης Γης) του Μικροκόσμου και ταυτόχρονη Εξομοίωσή του (αλλά και τροποποίησή του). Η υπόθεση αυτή δεν είναι καινούργια, αλλά έχει προταθεί σε ένα πιο ολοκληρωμένο επίπεδο από τον Φουτουριστή John Smart. Κι ο ίδιος ο Bostrom, o κατεξοχήν προκαθήμενος της Simulation Hypothesis (ο πρώτος ήταν ο Επιστήμονας της Ρομποτικής Hans Moravec, όλοι τους Διανθρωπιστές), πια, έχει αρχίζει να εμπλουτίζει την Simulation Hypothesis με το βασικό concept του Τranscension Ηypothesis (Υπόθεση της Υπέρβασης, την οποία θα περιγράψω παρακάτω).
Ο κάθε Ανθρώπινος Πολιτισμός, ως οργανική οντότητα έχει μια κυκλική πορεία, γεννιέται -ακμάζει- και τελικά κλείνει τον βιολογικό του κύκλο. Όμως, ο Ανθρώπινος Πολιτισμός στο σύνολό του, θα κλείσει τον βιολογικό του κύκλο μόλις εμφανιστεί κατά το κλείσιμο αυτό, ένα νέο Μετανθρώπινο Είδος. Θα εμφανιστούν οι Μετάνθρωποι, αρκετά πριν εμφανιστεί οποιαδήποτε Τεχνητή Υπερνοημοσύνη. Οι Μετάνθρωποι, ως νέοι εποικιστές της Γης θα είναι αυτό που ο άνθρωπος έχει εξιδανικεύσει από τις απαρχές της ιστορίας του είδους του. Οι Μετάνθρωποι, θα είναι οι Κοσμιστές του Hugo de Garis. Αυτοί που θα κατασκεύσουν την πρώτη Τεχνητή Υπερνοημοσύνη (όπως τα Artilectsτου de Garis). Οι Μεγαλειώδεις Μετάνθρωποι, πιθανώς να συγκρουστούν με την υπόλοιπη ανθρωπότητα, τους Terrans. Για το Μετανθρώπινο Είδος, έννοιες όπως ''λαοί'', ''έθνη'', ''παραδόσεις'' και ''θρησκείες'', θα είναι περιττές, διότι το Είδος αυτό θα διαθέτει εξελιγμένες-αναβαθμισμένες γνωσιακές λειτουργίες. Tόσο ο Μετάνθρωπος όσο και η Τεχνητή Υπερνοημοσύνη (όπως ένα Artilect), όσοι αλλόκοτες οντότητες κι αν θα φαίνονται στους ανθρώπους, θα αποτελούν το ''Ιερό Δισκοπότηρο'' της Γνωσιακής Επιστήμης.
Ποιος βλέπει στους εφιάλτες του τον Βασιλίσκο του Roko; Ή καλύτερα, ποιός φοβάται την Υπερνοημοσύνη;
Ο Σουηδο-Αμερικανός Φυσικός κι Ερευνητής της Τεχνητής Νοημοσύνης στο MIT (Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης) Max Tegmark, έχει ιδρύσει το Ινστιτούτο για το Μέλλον της Ζωής (Future of Life Institute), το οποίο προωθεί την ανάπτυξη της Φιλικής Τεχνητής Νοημοσύνης. Η δράση του συγκεκριμένου Ινστιτούτου, αφορά την ενημέρωση του κοινού σε ζητήματα ηθικής της Τεχνητής Νοημοσύνης και περί των μεθόδων που αποσκοπούν στην εναρμόνιση των στόχων της Ισχυρής Τεχνητής Νοημοσύνης και Υπερνοημοσύνης με τους δικούς μας στόχους. Κατά τον Tegmark, η Υπερνοημοσύνη ενδέχεται να εμφανιστεί στον επόμενο αιώνα ή και νωρίτερα. Ο Tegmark, τον Αύγουστο του 2017, δημοσίευσε κι έναβιβλίο-best seller, το ''Ζωή 3.0'' (Life 3.0), του οποίου η εισαγωγή είναι συναρπαστική αλλά και κάπως δυστοπική. Στην εισαγωγή αυτή, μια Τεχνητή Υπερνοημοσύνη που καλείται ''Προμηθέας'' καθίσταται πολύτιμος συνεργάτης των δημιουργών της, της Ομάδας Ωμέγα, κατακτώντας κάθε πτυχή της Παγκόσμιας Οικονομίας και εξαπλώνοντας τα πλοκάμια της σε κάθε πτυχή της Παγκόσμιας Κοινωνίας, στην Εκπαίδευση, στην Πολιτική, στην Τέχνη και σε όλες τις κοινωνίες της Γης. Σύμφωνα με τον Tegmark, η Ισχυρή Τεχνητή Νοημοσύνη, διαθέτει το δυναμικό να καταστεί τη μεγαλύτερη απειλή στον πλανήτη, πολλή μεγαλύτερη από κάθε Γεωπολιτική Κρίση, από κάθε πόλεμο, από κάθε οικονομικό πρόβλημα ακόμα κι από την ίδια την Κλιματική Αλλαγή. Μέσα σε 2 περίπου αιώνες από σήμερα, η Ανθρωπότητα θα έρθει αντιμέτωπη με μια πολύ σοβαρή απειλή. Ή μήπως όχι; Μπορεί οι ευφυείς αλγόριθμοι να θέσουν υπό την κυριαρχία του το Internet, όμως αυτό αρκεί για να φτάσουμε στο βεβιασμένο συμπέρασμα ότι οι ''Μηχανές θα υποδουλώσουν ή ακόμα χειρότερα, θα αφανίσουν την ανθρωπότητα''; Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή, η τα Ευφυή Συστήματα θα υπερβούν σε νοημοσύνη την ανθρωπότητα, στο σύνολό της. Αλλά και πάλι αυτό θα τους αρκεί; Και ποιός δεν μας λέει ότι αυτό ενδέχεται και να μην τους αρκεί, και οι Υπερνοημοσύνες να αρχίσουν να επιβουλεύονται τους ανθρώπους, αφανίζοντάς τους. Υπάρχει αντίβαρο σε όλο αυτό ώστε να μην συμβεί; O Tegmark ισχυρίζεται πως θα υπάρχει, εάν οι άνθρωποι συνεισφέρουν ώστε η επικείμενη Υπερνοημοσύνη να καταστεί ιδιαίτερα φιλική και συνεργάσιμη με τους ανθρώπους.
O Max Tegmark
Το βασικό εγχειρήμα εδώ για μια Υπερνοημοσύνη, είναι για να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες να επιτύχει τους τελικούς στόχους της, όποιοι κι αν είναι οι στόχοι αυτοί, θα πρέπει η ίδια η Υπερνοημοσύνη να προσπαθήσει όχι μόνο να βελτιώσει την ικανότητά της να επιτύχει τους τελικούς της στόχους, αλλά και να διασφαλίσει ότι θα διατηρήσει αυτούς τους στόχους ακόμη και αφού έχει γίνει πιο ικανός. Αυτό ακούγεται αρκετά εύλογο: τελικά, θα επιλέγατε να πάρετε ένα εμφύτευμα εγκεφάλου που ενισχύει το IQ εάν γνωρίζατε ότι θα σας έκανε να θέλετε να σκοτώσετε τα αγαπημένα σας πρόσωπα; Με βάση το ερώτημα αυτό, ο Eliezer Yudkowski (τον οποίο ανέφερα στο 1ο Μέρος του Άρθρου, σχετικά με τον Βασιλίσκο του Ρόκο) θέτει το επιχείρημα ότι μια ολοένα εξελισσόμενη Ισχυρή Τεχνητή Νοημοσύνη σε Υπερνοημοσύνη, θα διατηρήσει τους τελικούς της στόχους, διατηρώντας ταυτόχρονα και τη φιλικότητά της προς τους ανθρώπους. Ο Yudkowski θεωρεί ότι αν η ανθρωπότητα καταφέρει να καταστήσει τη -διαρκώς αυτοβελτιούμενη κι εξελισσόμενη- Ισχυρή Τεχνητή Νοημοσύνη ικανή, στο να γίνει φιλική, μαθαίνοντας και υιοθετώντας τους ανθρώπινους στόχους, τότε πια η Ανθρωπότητα θα είναι έτοιμη να ζήσει μαζί της για πάντα, σε ένα περιβάλλον φιλικότητας, σύμπνοιας και συνεργασίας. Συνεπώς μια επικείμενη Υπερνοημοσύνη, θα διάκειται φιλικά προς την Ανθρωπότητα, για πάντα.
Αν με ρωτήσετε όμως πως θα μπορούσε να αποφευχθεί ένα τέτοιο σενάριο όπως ο Βασιλίσκος του Roko (δείτε, please, το 1ο Μέρους του Άρθρου μου), στα ακραία και μη ρεαλιστικά πάντα πλαίσια του συγκεκριμένου Νοητικού Πειράματος, θα σας απαντούσα: Ναι, εμφυτεύοντας αμφιβολία στις μηχανές.Κι εννοώ φυσικά την εμφύτευση ενός βαθμού αβεβαιότητας στα Συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης και στα Ρομπότ σε σημείο ώστε να μειώνεται η ''αυτοπεποίθηση'' της υπερνοημοσύνης τους και συνεπώς, τοιουτοτρόπως, θα περιορίζονται οι βαθμοί ελευθερίας τους. Για να καταστήσουμε μια επικείμενη Υπερνοημοσύνη, εκπαιδεύσιμη και συνεργάσιμη, έτσι ώστε να εναρμονιστούν οι στόχοι της με τους ανθρώπινους, θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να εμφυτεύσουμε στην Υπερνοημοσύνη αυτή, τον ''σπόρο'' της Αμφιβολίας. Και για να εμφυτεύσουμε ψήγματα Αμφιβολίας, θα πρέπει να συνθέσουμε κυκλώματα εφάμιλλα με αυτά του Ανθρώπινου Συναισθήματος εντός αυτής (χωρίς φυσικά τα δικά μας εξελικτικά αρνητικά συναισθηματικά κατάλοιπα, όπως στρες, οργή και θλίψη). Σε ένα πιο ρεαλιστικό επίπεδο- πέραν από το εντελώς μη-ρεαλιστικό και υποθετικό (για την ώρα) σενάριο του Βασιλίσκου του Roko- για να αποφύγουμε πρακτικά ''ντράβαλα'' ασυδοσίας από την πλευρά των Συστημάτων Τεχνητής Νοημοσύνης και των ευφυών Ρομπότ, θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε μηχανές και συστήματα που θα τις χαρακτηρίζει η αβεβαιότητα (αμφιβολία) ως προς τους στόχους τους -στοιχείο θετικό κι όχι σφάλμα της λειτουργίας τους- με επακόλουθο να συμμορφώνονται με τις επιθυμίες των ανθρώπων: θα ζητούν την άδειά τους, θα αποδέχονται διορθώσεις, θα τίθενται εκτός λειτουργίας, θα είναι ταπεινές, αλτρουιστικές, θα ανακαλύπτουν νέες δράσεις και, όπως κι εμείς, θα διαχειρίζονται τις γνώσεις τους και θα αποφασίζουν γρήγορα.
Τώρα, στην μη-ρεαλιστική περίπτωση που εφορμείται από το ανέφικτο (με τα παρόντα αλλά και του κοντινού μέλλοντος δεδομένα) σενάριο του Βασιλίσκου του Roko, τόσο η δημιουργία του Βασιλίσκου όσο και η προληπτικώς αποτρεπτική λύση της ''Εμφύτευσης Βαθμών Αμφιβολίας'' στα Συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης και στα Ευφυή Ρομπότ για να μην δημιουργηθεί κάποιος τέτοιος Βασιλίσκος, θα απαιτούσε είτε πολλούς αιώνες εξέλιξης των Συστημάτων Τεχνητής Νοημοσύνης σε σχέση με το παρόν και το κοντινό μέλλον είτε κάποιο Τεχνολογικό Άλμα που θα προέκυπτε από Έκρηξη Εκθετικής Επιτάχυνσης η οποία θα προκαλούσε με τη σειρά της ένα τεράστιο μπαράζ από Επιστημονικές Επαναστάσεις και Ανατροπές Επιστημονικού Παραδείγματος κατά Kuhn, στο ελάχιστο διάστημα της μιας δεκαετίας. Όσον αφορά την βασική θεσμοθέτηση της κατασκευής Ισχυρής Τεχνητής Νοημοσύνης από πλευράς Επιστημονικής Ηθικής, οι δράσεις των Συστημάτων Τεχνητής Νοημοσύνης και των Μηχανών θα χρειαστεί να διαθέτουν ως πρωταρχικό τους μέλημα, οι πράξεις τους να οδηγούν στην επίτευξη των ανθρώπινων στόχων κι όχι των δικών τους.
Όσους ρεαλιστικούς κινδύνους για την ανθρωπότητα κι αν εγκυμονεί το εγχείρημα ανάπτυξης Ισχυρής Τεχνητής Νοημοσύνης και Υπερνοημοσύνης, η προσπάθεια κατανόησης της γνώσης και της νοημοσύνης μέσω αναπαραγωγής της με τεχνολογικά μέσα, είναι απαραίτητη. Η απόπειρα κατανόησης της Νόησης μέσω της σύνθεσης Τεχνητής Υπερνοημοσύνης δεν καθίσταται ύβρις. Το αντίθετο μάλιστα: Είναι ένας από τους ευγενεστέρους αυτοσκοπούς της Ανθρωπότητας. Οι πανίσχυρες Υπερνοημοσύνες που θα συνθέσουμε, θα πρέπει να είναι εντελώς ''αγνές'', να έχουν αβέβαιους σκοπούς και να μαθαίνουν διαρκώς ολόκληρο το φάσμα της ανθρώπινης σκέψης και δραστηριότητας, παρατηρώντας του ανθρώπινο κόσμο, στην πιο ευγενέστερη έκφανσή του. Αλήθεια, πιστεύετε ότι η ανθρωπότητα διαθέτει ''ευγενείς'' πτυχές; Εγώ πάντως, δεν είμαι πεπεισμένος περί τούτου.
Όμως οι επικείμενες Υπερνοημοσύνες, θα πρέπει να αφομοιώσουν τα ευγενέστερα ιδεώδη της Ανθρωπότητας κι όχι τα ζωώδη αρνητικά κατάλοιπά της που άφησε η εξελικτική της κληρονομιά από τα Πρωτεύοντα. Δύσκολο κάπως ακούγεται. Πώς μπορούμε να το εξασφαλίσουμε αυτό; Από τη μια στιγμή στην άλλη, δεν μπορεί κάτι τέτοιο να διασφαλιστεί. Σίγουρα αυτό που θα καθορίσει την Ηθική Συνείδηση των Υπερνοημοσυνών, θα είναι κυρίως ο προγραμματισμός τους και η συναναστροφή τους με του Ενισχυμένους Μετανθρώπους (κάτι σαν τους Κοσμιστές του de Garis), οι οποίοι στην ουσία θα είναι οι δημιουργοί, οι προγραμματιστές και οι δάσκαλοι των επικείμενων Υπερνοημοσυνών αυτών. Άρα, η ''διαπαιδαγώγηση'' των Υπερνοημοσυνών, θα προέλθει από τους Μετανθρώπους.
Μέχρι στιγμής, υπάρχει πολλή παραπληροφόρηση για το εγχειρηματα της σύνθεσης Υπερνοημοσύνης. Η κοινή γνώμη επηρεάζεται με αρνητικό τρόπο από αδαής, μη-ορθολογιστές κι επιπόλαιους σχολιαστές, αρθρογράφους και συγγραφείς, οι οποίοι κινδυνολογούν ασύστολα και κρίνουν με τα μέχρι τώρα ισχύοντα μέτρα και σταθμά όσον αφορά την πραγματικότητα της Τεχνητής Νοημοσύνης. Πολλοί συγγραφείς άρθρων για τους κινδύνους της Τεχνητής Νοημοσύνης, αγνοούν τη σημαντική παράμετρο διάκρισης των τύπων Τεχνητής Νοημοσύνης. Κάνει λόγο για προγράμματα chatbots και chat assistants τα οποία ανήκουν στην κατηγορία Artificial Narrow-Intelligence (ΑΝΙ) κι όχι για Ισχυρή Τεχνητή Νοημοσύνη (τύπου AGI). Και μέχρι στιγμής δεν υπάρχει AGI. Άρα ότι συστήματα αναπτύσσει η Επιστήμη μέχρι στιγμής είναι μόνο ANI και θα παραμείνουν ANI μέχρι και το 2035. Και στα ANI δεν μπορεί κανείς να βασιστεί για βαθιά, γενικευμένα κι αρκετά πολύπλοκα προβλήματα, παρά μόνο να τα χρησιμοποιήσει σε τεχνικά προβλήματα ειδικού σκοπού (όπως και πράττει, πχ. στην Βιοϊατρική, στην Οικονομία, κλπ). Τα ANI χρησιμεύουν ως καλό πειραματικό υλικό κι όχι να βασιστείς επάνω τους για να λύσεις θεμελιώδη και πολύπλοκα προβλήματα. Κι αυτή η ημιμάθεια κάποιων αρθρογράφων, δίνει τροφή σε Τεχνοφοβικά Σενάρια που είναι κάτι άσχημο αλλά και πολλές φορές βαρετό και ιδιαίτερα κουραστικό.
Το 2017 ξέσπασε μια διαφωνία ανάμεσα σε δυο δισεκατομμυριούχους: Τον Mark Zuckerberg (του Facebook) και τον Elon Musk (της SpaceX και Tesla). Ο Ζuckerberg υποστήριζε ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη θα είναι άριστος παραγωγός πλούτου που θα πλούτιζε την παγκόσμια κοινωνία. Αντιθέτως, ο Musk υιοθέτησε μια πολύ σκοτεινή οπτική: H ΤΝ θα αποτελέσει στην πραγματικότητα έναν υπαρξιακό κίνδυνο για όλη την ανθρωπότητα κι ότι μια ημέρα, οι δημιουργίες μας θα στραφούν εναντίον μας.. Ποιος από τους δυο έχει δίκαιο; Η πρώτη ερώτηση που έρχεται στο μυαλό των ανθρώπων, η οποία αφορά της δυστοπία που συνεπικουρεί το εγχείρημα σύνθεσης της Υπερνοημοσύνης είναι: Θα επιζήσει τελικά η Ανθρωπότητα από τη από τη διαφαινόμενη ''παντοδυναμία'' των πανίσχυρων Υπερνοημοσυνών;
Το σίγουρο είναι ότι, πρακτικά, τα προβλήματα που τίθενται μετά τη σύνθεση μιας Ισχυρής Τεχνητής Νοημοσύνης και κατά την εξέλιξή της σε Υπερνοημοσύνης είναι κυρίως 2: 1) Της Ηθικής Μεροληψίας και 2) της Ιδιωτικότητας. Και τα 2 όμως αυτά προβλήματα, δεν αποτελούν προβλήματα της Υπερνοημοσύνης καθεαυτής, αλλά προβλήματα της ίδιας της Ανθρώπινης Φύσης. Το κύριο λάθος που μπορεί να συμβεί, είναι να εμφυτεύσει ο άνθρωπος σε μια Υπερνοημοσύνη τις δικές του ατέλειες, τα δικά του λάθη και τις δικές του εσφαλμένες αντιλήψεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις. Άρα, τι προτείνεται εδώ να συμβεί; Κατά τη γνώμη μου, προτού συντεθεί μια Ισχυρή Τεχνητή Νοημοσύνη και Υπερνοημοσύνη, θα ήταν προτιμότερο να ''ραφιναριστεί'', τα εξευγενιστεί η ίδια η Ανθρώπινη Φύση. Μια επικείμενη Υπερνοημοσύνη, αυτό που θα μπορούσε να κάνει, θα ήταν να ενισχύσει την ίδια την αρνητική και καταστροφική πλευρά της Ανθρώπινης Ατέλειας, της Ανθρώπινης Αδυναμίας, της ίδιας της... Καταστροφικής (ή αν θέλετε Αυτοκαταστροφικής) Ανθρώπινης Φύσης.
Θα ήταν προτιμότερο, ο κατασκευαστής της Ισχυρής Τεχνητής Νοημοσύνης και κατ'επέκταση της Υπερνοημοσύνης, να ήταν ο ραφιναρισμένος Μετάνθρωπος κι όχι ο άνθρωπος. Όχι, τον Homo sapiens δεν τον εγκρίνω για κύριο κατασκευαστή και διαχειριστή της Υπερνοημοσύνης. Άσε που δεν μπορεί. Δεν διαθέτει την απαιτούμενη νοημοσύνη ούτε τις απαιτούμενες νοητικές ικανότητες για την υλοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος, ούτως ή άλλως Και δεν θα μπορέσει ούτε και στο μέλλον. Είμαι όμως σίγουρος όμως, πως ο ενισχυμένος Μετάνθρωπος θα μπορεί να υλοποιήσει το εγχείρημα αυτό και με το παραπάνω. Ποιος φοβάται τελικά τον Βασιλίσκο του Roko; Ποιος τον βλέπει στους χειρότερους εφιάλτες του; Φυσικά ένας φοβικός άνθρωπος, ο οποίος στην ουσία βλέπει την ίδια την φθοροποιό και αυτοκαταστροφική φύση του, ως εφιάλτες, ως προσωποποιημένους Βασιλίσκους. Ποιος φοβάται τελικώς την Υπερνοημοσύνη; Ο άνθρωπος σίγουρα! Ο Μετάνθρωπος όμως όχι!
Και τελικά, τίθεται το θεμελιώδες ερώτημα:
Γιατί απαραίτητα μια Υπερνοημοσύνη να είναι εχθρική και να θέλει να εξαφανίσει την Ανθρωπότητα; Μήπως η Ανθρωπότητα τελικά σκέφτεται λάθος; Μήπως τελικά ο άνθρωπος είναι εχθρικός προς το ίδιο του το είδος; Μήπως τελικά το πρόβλημα δεν θα ήταν μια επικείμενη Υπερνοημοσύνη αλλά η Ανθρωπότητα είναι από μόνη της το μεγάλο λάθος, το μεγάλο πρόβλημα; Η απάντηση είναι, μάλλον, ναι!
Και μιας φαίνεται η αυθεντία και το μονοπώλιο της ανθρώπινης κυριαρχίας να αμφισβητείται, ερχόμαστε σε ένα θεμελιώδες πρόβλημα: ''Πως λειτουργεί το Σύμπαν;'' Ή ακόμα καλύτερα, ''Υπάρχει κάποιος Κεντρικός Προγραμματιστής στο Σύμπαν όπου παρά τις όποιες σκέψεις και τβουλές του ανθρώπου και του οποιουδήποτε άλλου νοήμονος όντος, το Πρόγραμμα αυτουτου Κεντρικού Προγραμματιστή ορίζει τα πάντα, το κάθετι στο Σύμπαν;''. Τα συγκεκριμένα ερωτήματα άπτονται του κλάδου της Φιλοσοφίας που καταπιάνεται με τη Φύση της Πραγματικότητας: Τη Μεταφυσική.
Η Μεταφυσική του Leibniz
Ο κορυφαίος Γερμανός Μαθηματικός και Φυσικός Φιλόσοφος Wilhelm Gottfried Leibniz προσέγγισε κατά απείρων βαθμίδων καλύτερα το πρόβλημα της Μη-Πληρότητας (που συνεπάγεται από την Άπειρη Πολυπλοκότητα), πολύ καλύτερα από τον Νεύτωνα (που ήταν κάπως δυσλειτουργικός από άποψη της σύλληψης ετερογενώς πολύπλοκων πραγμάτων και δέσμευε τον Αλχημιστή εαυτό του να βγει από το σεντούκι, πράγμα μη λειτουργικό για έναν Επιστήμονα-Φιλόσοφο-Μηχανικό), από τον Hilbert (που όριζε τα Μαθηματικά ως την αναλλοίωτη γλώσσα της φύσης και των βαθμίδων της με το δυναμικό της πληρότητας (κάτι τελείως εσφαλμένο αν μελετήσεις τα βιολογικά συστήματα και τη νόηση) και τέλος πολλούς αιώνες πριν από τον Gödel, ο οποίος έδωσε την τελική μορφή στην Πολυπλοκότητα διατυπώνοντας τα 2 Θεωρήματα της Μη Πληρότητας.
Θα περιγράψω τη Μεταφυσική του Leibniz με έναν περιεκτικό τρόπο.
H Mεταφυσική του Leibniz συνάγει:
Iδέες => Σκέψη του Απολύτου Ενός => Σύμπαν. Οι ιδέες είναι απλές αλλά το Σύμπαν απείρως πολύπλοκο.
Μπορεί εδώ να εφαρμοστεί η Επιστήμη; (η μέχρι τώρα Επιστήμη;). Χμ, κάτι τέτοιο, θέλει δουλειά! Για τον λόγο ότι ο Δημιουργός ελαχιστοποιεί το αριστερό σκέλος και μεγιστοποιεί το δεξί. Και το αντίδοτο είναι ο Κατεργάρης (ονομάστε τον και Σατανά ή Διάβολο αν θέλετε, no worries!), ο οποίος κάνει ακριβώς το αντίστροφο: Μεγιστοποιεί το αριστερό και ελαχιστοποιεί το δεξί.
Η Επιστημονική Μέθοδος χρειάζεται τον Υπολογιστή για την μετατροπή της συλλογιστικής σε δεδομένα. Η θεωρία είναι περιεκτική, τα δεδομένα δεν είναι. Τα δεδομένα συμπιέζονται στην θεωρία. Κατανόηση σημαίνει Συμπίεση. Κατανοώ σημαίνει Συμπιέζω. Στην Αλγοριθμική Θεωρία της Πληροφορίας έχουμε τα δυαδικά προγράμματα που τα επεξεργάζεται ο Υπολογιστής εξάγοντας δυαδικά δεδομένα. Αλλά ποιο είναι το ελάχιστο μικρότερο πρόγραμμα υπολογιστή που παράγει ένα δεδομένο εξαγόμενο;;; Aν το πρόγραμμα είναι περιεκτικό και τα εξαγόμενα δεν είναι, τότε έχουμε μια Θεωρία. Αν τα εξαγόμενα είναι τυχαία, τότε καμία Συμπίεση δεν είναι δυνατή, και τα εισαγόμενα έχουν το ίδιο μέγεθος με τα εξαγόμενα. Στα Μαθηματικά Τυπικά Αξιωματικά Συστήματα έχουμε λοιπόν τα Αξιώματα που εισάγονται σε έναν Υπολογιστή (που λειτουργεί ως Διοφαντική Εξίσωση) και γίνονται Θεωρήματα. Τα Θεωρήματα είναι συμπιεσμένα εντός των Αξιωμάτων.
Gottfried Wilhelm Leibniz
Και από τη Μεταφυσική του Leibniz και τη σύνδεση Γνώσης-Συμπίεσης δεδομένων στην Επιστημολογία, ανοίγει το μεγάλο κεφάλαιο της Αυτο-οριοθετούμενης Πληροφορίας. Ποιο είναι το μικρότερο αυτο-οριοθετούμενο πρόγραμμα που παράγει ένα δεδομένο εξαγόμενο; Το μέγεθος αυτού του προγράμματος σε bits είναι η Πολυπλοκότητα H του εξαγομένου. Εν τέλει, αυτός είναι και ο λόγος που ένας Μηχανικός που επιθυμεί να καταπιαστεί με την Πολυπλοκότητα θα πρέπει να ξεκινά τις μεταπτυχιακές του σπουδές και διδακτορικές του έρευνες, μελετώντας την Οργανωτική Πολυπλοκότητα των Βιολογικών Συστημάτων. Κι ο λόγος είναι η Πολυπλοκότητα. Η Πολυπλοκότητα είναι μια ιδέα της Βιολογίας που εισήχθη στα Μαθηματικά και όχι μια ιδέα των Μαθηματικών που εισήχθη στην Βιολογία. Έπειτα η Κυβερνητική και κατόπιν η Πληροφορική αξιοποίησαν την ιδέα αυτή στην παραγωγή της χρήσιμης Τεχνολογίας των Υπολογιστών που αξιοποιεί το ανθρώπινο είδος στον σύγχρονο αυτό κόσμο. H Κληρονομιά του Leibniz καλλιεργήθηκε μέχρι τις μέρες μας, μέσω της ανάδυσης του Κινήματος του Πανκομπιουταλισμού (Pancomputationalism), με κύριους εκπροσώπους του, τον Μαθηματικό Gregory Chaitinκαι τον Επιστήμονα Υπολογιστών Stephen Wolfram (ιδρυτής των σύγχρονών Πειραματικών Υπολογιστικών Μαθηματικών). To κίνημα αυτό θεωρεί ότι ολόκληρο στο Σύμπαν είναι ένα τεράστιο υπολογιστικό πρόγραμμα του οποίου το κέλυφος του λειτουργικού του συστήματος βασίζεται εξ'ολοκλήρου σε ένα σύνολο απλών αλγοριθμικών κανόνων (ή Μεταλγορίθμων) που κλιμακούμενοι παράγουν την Πολυπλοκότητα που βλέπουμε γύρω μας, στα εργαστήριά μας και στις υπολογιστικές προσομοιώσεις μας (διαβάστε και το έργο του Stephen Wolfram ''A New Kind of Science'' καθώς και του Gregory Chaitin ''Μεταμαθηματικά: Τα Μυστήρια του Αριθμού Ω'').
Το Παράδοξο του Fermi, η Υπόθεση της Υπέρβασης (Transcension Hypothesis) και η Έρευνα για την Υποσωματιδιακή Νοημοσύνη (SIPI)
Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ ότι, παρόλο που κάποιοι φαντασμένοι ισχυρίζονται ότι υπάρχουν εξωγήινοι και κάποιοι από αυτούς έχουν έρθει σε επαφή κιόλας (!), η πλειονότητα των ανθρώπων δεν έχει απολύτως καμία εμπειρία επαφής μαζί τους; Γιατί άραγε; Πέραν από τους γήινους παραμυθατζήδες, κερδοσκόπους απατεώνες, troll/φαρσέρ και κάποιους επίσης γήινους παράφρονες που χρήζουν ψυχιατρικής παρακολούθησης, οι υπόλοιποι γήινοι δεν έχουν δει κανέναν απολύτως εξωγήινο. Μα που πήγαν όλοι αυτοί οι εξωγήινοι ή ακόμα καλύτερα, που κρύβονται; Γιατί δεν έρχονται; Μπας και είναι καθοδόν; Κι αν είναι καθοδόν (όπως ακούμε να λέγεται εδώ και πολλές δεκαετίες), γιατί αργούν; Όπως βλέπουμε το πράγμα ''βρωμάει'' και αποτελεί ένα μεγάλο γνωσιακό φιάσκο για την ανθρώπινη νοημοσύνη και κριτική σκέψη. Το ζήτημα αυτό, απασχόλησε επίσης αρκετούς γήινους Επιστήμονες και πολλές φορές διάσημους Νομπελίστες, όπως ο Ιταλο-Αμερικανός Φυσικός Enrico Fermi (ο οποίος μάλιστα είχε εργαστεί στο Πρόγραμμα Manhattan, στο Εθνικό Εργαστήριο του Los Alamos του Νέου Μεξικού). Ο Fermi, το 1950,υπέθεσε ότι ο λόγος γι'αυτή τη ''Μεγάλη Κοσμική Σιωπή'' είναι ότι οι εξωγήινοι δεν είναι ορατοί και προσιτοί σε εμάς, λόγω του ότι πρόλαβαν στη διάρκεια της ιστορίας τους να εξελιχθούν σε έναν εξωφρενικό -για τα ανθρώπινα δεδομένα- βαθμό σε σημείο που να μην υπάρχει καμία ορατή από τον άνθρωπο γωνιά στο σύμπαν για εκείνους (ο Fermi αναφώνησε: ''Where is everybody?'').
O Enrico Fermi
Ενώ ο γήινος Homo sapiens, παρέμεινε κι εξακολουθεί να παραμένει το μεγάλο χαϊβάν τσογλάν του Σύμπαντος, προς μεγάλη του ντροπή φυσικά αλλά και προς μεγάλη απογοήτευση δική μου.. (και δεν αστειεύομαι καθόλου, περικαλώ) τα Aliens και οι ET's του έβαλαν τα γυαλιά, αναβαθμίστηκαν και την έκαναν για κάποια μάλλον, τεχνητή διάσταση (σας θυμίζει κάτι η Dimension X από τα Χελωνονιντζάκια που βλέπατε ως μικρούλια;;; Ε, από εκεί ξεμύτιζαν τα Krangazoidsμαζί με τον Krangκαι οι λοιποί μεταλλαγμένοι ρομπο-τερατάνθρωποι, μπουκάροντας στη γήινη διάσταση και κάνοντάς τα όλα π@@@τάνα). Συνεπώς λοιπόν, με βάση τον Fermi μπορεί ο γήινος Homo sapiens να κατούρησε στο μεγάλο πηγάδι της Εξέλιξης και να παραμένει -μέχρι στιγμής- μια ανόητη χαϊβανοειδής μπουνταλίστικη κρεατόμαζα (που πιστεύει/προσκολλάται σε θρησκείες, πολιτικές και κοινωνικές ιδεολογίες, πολιτικά κόμματα, ποδοσφαιρικές ομάδες, πρόσωπα της showbiz, μόδες κάθε λογής, πατριαρχίες, αρρενωπότητες, φεμινισμούς, πατρίδες, εθνικισμούς και κάθε λογής σκατά, κλπ κλπ), όμως κάποια άλλα όντα πρόλαβαν να εξελιχθούν, ίσως πολύ πριν την εμφάνιση του ανθρώπου στη Γη ή μάλλον και πριν την ύπαρξη της Γης και του Ηλιακού Συστήματος που φιλοξενεί τη Γη γενικότερα. Αν ισχύει βέβαια αυτό, τότε ΟΚ, ίσως ο γήινος μπουνταλάς κρεατάνθρωπος να μην είναι και το τελευταίο χαζορέμαλο της Εξέλιξης και να έχει ακόμα αρκετές ελπίδες για μια γρήγορη, επιταχυνόμενη αλλαγή. Το επιχείρημα του Fermi, ότι οι εξωγήινοι εξελίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό ώστε έγιναν αόρατοι και μη-εντοπίσιμοι από την αντίληψη και την τεχνολογία του γήινου ανθρώπου είναι γνωστό ως ''Παράδοξο του Fermi'' (Fermi Paradox).
Πλέον, από την εποχή του Fermi, έχουν προταθεί αρκετές πιθανές υποθέσεις για την πιθανή ύπαρξη Εξωγήινης Νοημοσύνης, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρουσιάζει μια υπόθεση που υποστηρίζει ότι τα εξελιγμένα είδη που πιθανώς θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως εξωγήινα, υπερβαίνουν τα μέτρα και τα σταθμά του φυσικού Σύμπαντος στο οποίο ανήκει ο άνθρωπος. Αυτή η ενδιαφέρουσα υπόθεση ανήκει στον Φουτουριστή και Θεωρητικό των Συστημάτων (κατ'ουσίαν Κυβερνητιστή) John Smart και ακούει στο όνομα ''Υπόθεση της Υπέρβασης'' (Transcension Hypothesis). Ο Smart, είναι ένας ακόμα ενδιαφέρον στοχαστής με ακαδημαϊκό υπόβαθρο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, την Ιατρική Φυσιολογία και τη Βιοτεχνολογία ενώ ο ενεργός τομέας του είναι ο Στρατηγικός Φουτουρισμός (Strategic Futurism) με έμφαση στη Βιοϊατρική Τεχνολογία. Ένα από το αναγνωρισμένα συγγράματά του είναι το περίφημο ''Planning a Life in Medicine: Discover If a Medical Career is Right for You and Learn How to Make It Happen (Career Guides)'', το οποίο αποτελεί από το 2005 μέχρι και σήμερα πολύτιμο βοήθημα για τους pre-med (προπαρασκευαστικό έτος) φοιτητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Princeton στις ΗΠΑ.
Η Υπόθεση της Υπέρβασης του Smart προκύπτει από τα απλά και βασικά concepts της Εξελικτικής και Αναπτυξιακή Βιολογίας ( Evolutionary and Developmental Biology). Μέχρι και τις αρχές του 2000, οι δυο αυτοί βασικοί τομείς της Βιολογίας βρίσκονταν διαχωρισμένοι με διαφορετικό προσανατολισμό και προσέγγιση ο καθένας, ως προς τη μελέτη των έμβιων συστημάτων. Σταδιακά, όμως προέκυψε η μίξη των δυο τομέων με αποτέλεσμα τον ενιαίο πια τομέα της Εξελικτικής Αναπτυξιακής Βιολογία (Evo Devo Biology). Η αναδυόμενη Eπιστήμη της Eξελικτικής Aναπτυξιακής Bιολογίας μπορεί να μας βοηθήσει να σκεφτούμε το Σύμπαν μας τόσο ως ένα Εξελικτικό Σύστημα, όπου οι περισσότερες διαδικασίες είναι απρόβλεπτες και -φαινομενικά- τυχαίες αλλά και καινοτόμες (ανάδυση βιολογικών καινοτομιών και συνεπώς νέων ειδών), όσο κι ως ένα Αναπτυξιακό Σύστημα, όπου ορισμένες ειδικές διαδικασίες είναι προβλέψιμες και περιορισμένες αλλά παράγουν Αναδυόμενη Τάξη στη μελλοντική τροχιά του χρόνου, όπως ακριβώς βλέπουμε στις κοινές αναπτυξιακές διαδικασίες σε δύο αστέρια ενός ίδιου αστρικού πληθυσμού στο γαλαξία στην Κοσμολογία ή σε δύο γενετικά πανομοιότυπα δίδυμα (μονωικά) στη Βιολογία. Η Εξελικτική Αναπτυξιακή Βιολογία έδωσε την ώθηση στο να μελετηθεί ιδιαίτερα ο τομέας της Εξελικτικής Κυβερνητικής (Evolutionary Cybernetics) όπου πρόκειται για εκείνον τον τομέα που μελετά της Σκοπο-Εξαρτώμενη Ανάπτυξη των Πολύπλοκων Συστημάτων όπως το Σύμπαν, ο εγκέφαλος, ο νους, η κοινωνία, η Επιστήμη, η Τέχνη και η Τεχνολογική Ανάπτυξη.
O John Smart
Η Υπόθεση της Υπέρβασης προτείνει ότι όλοι οι Εκθετικά Προηγμένοι Πολιτισμοί καθοδηγούνται από μια μια Καθολική Διαδικασία Εξελικτικής Ανάπτυξης προς σε αυτό που μπορεί να ονομαστεί ''Εσωτερικός Χώρος'' (Εσωσιάστημα). Ο Εσωτερικός Χώρος αυτός είναι ένας υπολογιστικά βέλτιστος χωρικός τομέας, ολοένα και πιο μικροσκοπικός, πιο πυκνός, πιο παραγωγικός, και ο οποίος συμπυκνώνει τις Κλίμακες του Χώρου, Χρόνου, Ενέργειας και Ύλης, προωθούμενος καθοδικά και κλιμακωτά προς σε έναν προορισμό που μοιάζει με Μαύρη Τρύπα (η γνωστή σε όλους έννοια της Μαύρης Τρύπας της Κοσμολογίας).
Η Υπόθεση της Υπέρβασης μας παρουσιάζει κατάματα τη μοίρα του ανθρώπινου είδους να εξελιχθούν σε ένα αναβαθμισμένο είδος εξωγήινης οντότητας ως αναπτυξιακό πεπρωμένο. Συνεπώς μια τέτοια υπόθεση, θα μπορούσε να συμβάλει στη λύση του Παραδόξου του Fermi και στην απάντηση στο ερώτημα ''Γιατί δεν έχουμε δει στοιχεία ή δεν έχουμε λάβει σήματα από Ευφυείς Εξωγήινους Πολιτισμούς;''. Η συγκεκριμένη υπόθεση επίσης, παρουσιάζει το επιχείρημα ότι οι Μαύρες Τρύπες ενδέχεται να αποτελούν το Εξελικτικό και Αναπτυξιακό Πεπρωμένο της Ανθρωπότητας καθώς αποτελούν το τέλειο πρότυπο του Ελκυστή Επιτάχυνσης προς τις υψηλότερες μορφές νοημοσύνης από αυτή τη φάση στην οποία βρίσκεται το ανθρώπινο είδος, μέχρι στιγμής. Οι Μαύρες Τρύπες φαίνεται να είναι Ιδανικοί Υπερυπολογιστές που θα μπορούσαν να συγχωνεύσουν κάθε είδος ύλης, ενέργειας, πληροφορίας κι οργανωμένου συστήματος σε μια ιδανική κατάσταση Τεχνολογικής Μοναδικότητας (Technological Singularity), όπως πολύ σωστά θα συμπλήρωνε κι ο Ray Kurzweil. Οι απλοϊκοί πολιτισμοί όπως ο ανθρώπινος, ο οποίος στο σύνολό του δεν έχει εντρυφήσει στην Αναλυτική Σκέψη (πέραν ορισμένων εξαιρέσεων που κίνησαν το οικοδόμημα της Επιστήμης και της Τεχνολογίας χρόνια μπροστά ως Καινοτόμοι Στοχαστές), δεν θα μπορούσαν να επιταχυνθούν τεχνολογικά στον απαιτούμενο βαθμό ώστε να εξελιχθούν ικανοποιητικό τρόπο όπως θα επέβαλε η Υπόθεση της Υπέρβασης. Τέτοιοι απλοϊκοί πολιτισμοί που βασίζονται στο συναίσθημα κι όχι στη σκέψη, θα αντιστέκονταν στο εγχείρημα μιας τέτοιας υπέρβασης, παραμένοντας στον Εξωτερικό Χώρο της Κανονικότητας, χαρακτηριζόμενες ως Εξελικτικές Αποτυχίες. Θα παρέμεναν εγκλωβισμένοι στην ύλη και στη φθαρτότητά της, οδηγούμενοι σταδιακά στον Θερμοδυναμικό Θάνατο. Θα έμεναν εκτός της Εξελικτικής/Αναπτυξιακής Διαδικασίας της Υπέρβασης. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι ένας πολιτισμός που χαρακτηρίζεται από απλοϊκότητα, είναι στην ουσία ένας ανώριμος πολιτισμός, καθηλωμένος σε έναν νηπιακό στάδιο στασιμότητας. Από την άλλη, ένας ώριμος πολιτισμός που θα βασίζετο στην Αναλυτική Σκέψη και στην Επιστημονική/Τεχνολογική Επιτάχυνση, θα προωθείτο ολοένα και περισσότερο στις Εσώτερες Διαστάσεις του χώρου, στις σμικρυνόμενες διαστάσεις της ύλης (νανοκλίμακα, φεμτοκλίμακα, αττοκλίμακα, κλπ), ''μικραίνοντας'' ολοένα και περισσότερο τις διαστάσεις του, σε σημείο που θα έφτανε σε κλίμακες που προσδιορίζουν τις λειτουργίες μιας Μαύρης Τρύπας. Τοιουτοτρόπως, ένας τέτοιος πολιτισμός θα ήταν ένας Υπερεξελιγμένος Πολιτισμός, ένας Πολιτισμός Στερεάς Κατάστασης, άφθαρτος κι εκτός Θερμοδυναμικών Περιορισμών και συνεπώς ένας ώριμος κι ενήλικος πολιτισμός. Στην ουσία είναι ένας Εξωγήινος Πολιτισμός. Ίσως τελικά αυτό που λέμε εξωγήινοι έχουν φτάσει να μετατραπούν σε έναν τέτοιου είδους πολιτισμό κι αυτός είναι κι ο λόγος που οι γήινοι δεν μπορούν να τους εντοπίσουν πουθενά, ψάχνοντας αδίκως με τα ξεπερασμένα και πρωτόγονα συστήματα ραδιοεντοπισμών (όπως το Πρόγραμμα SETI) ή μέσω οχημάτων κι αποστολών Εξερεύνησης του Διαστήματος.
Ο Smart, προτείνει, ότι οι απόγονοι της ανθρωπότητας δεν θα πρέπει να αναλώνονται στις φρούδες ελπίδες του Διαστημικού Αποικισμού. Όσον αφορά τα μέχρι τώρα Προγράμματα για την Αναζήτηση Εξωγήινης Νοημοσύνης, αποτελούν μια αρκετά ξεπερασμένη σπασμωδική κίνηση της ανθρώπινης Επιστήμης και βασίζονται στην απόγνωση που προκύπτει από την άγνοια του Συμπαντικού Εξελικτικού Γίγνεσθαι. Η Ευφυής Ζωή στον πλανήτη Γη μπορεί να επιταχυνθεί με διαφορετικό τρόπο: Μέσω της αυξανόμενης τάσης για Συμπίεση και κλιμακούμενη Αύξηση Πυκνότητας προς τις καθοδικές διαστάσεις της ύλης-ενέργειας, με στόχο τη μεταφορά των εξελιγμένων Μετανθρώπινων Όντων στις μικροσκοπικές κλίμακες κι όχι στις μεγαδιαστατικές εσχατιές του Σύμπαντος, όπως πλανήτες, εξωπλανήτες κι άλλους γαλαξίες, όπως μέχρι στιγμής επιχειρείται σπασμωδικά από τον γήινο Homo sapiens. Μάλιστα, η Υπόθεση της Υπέρβασης, προτείνει και κάτι αρκετά αμφιλεγόμενο κι extreme: Ότι νομους γνωρίζουμε μέχρι στιγμής στη Φυσική και ιδιαίτερα τους κβαντομηχανικούς νόμους που διέπουν τον Μικρόκοσμο τα όρια της Νανοκλίμακας, είναι προσομοιωμένοι αλγόριθμοι που έχουν συντεθεί από τους σμικρυμένους εξωγήινους, οι οποίοι έχουν μεταφορτωθεί στις ελάχιστες διαστάσεις της ύλης, της ενέργειας, του χώρου και του χρόνου. Μάλιστα δε, το Όριο Planck, το θεμελιώδες όριο της Φύσης στο οποίο σκοντάφτουν τόσο οι κβαντικές μετρήσεις των Φυσικών όσο και η ταχύτητα του φωτός, είναι ένα τεχνητά επιβεβλημένο όριο από τις υπερξελιγμένες εξωγήινες οντότητες που έχουν προλάβει να μετοικίσουν στις διαστάσεις του Μικροκόσμου (κι όχι σε άλλους πλανήτες του διαστήματος του Μακροκόσμου όπως οι άνθρωποι νομίζουν) κι έχουν ''χτίσει'' δικούς τους φυσικούς κωδικούς ''απαγόρευσης'' εισόδου από επίδοξες άλλες οντότητες (όπως πχ. ο άνθρωπος που προσπαθεί να μελετήσει τον μικρόκοσμο με διάφορους τρόπους όπως Κβαντομηχανική, Νανοτεχνολογία, Μοριακές Υπολογιστικές Προσομοιώσεις, κλπ).
Εκτός από τον John Smart, o προαναφερθείς στο 2ο μέρος του άρθρου μου, Hugo de Garis, δηλώνει ότι η εξερεύνηση του Διαστήματος αποτελεί μια πλέον πολλή επαρχιώτικη προσέγγιση του ζητήματος, παλαιάς κοπής και συνεπώς πλήρως ξεπερασμένης. Συνεπώς, μετακινούμεθα λοιπόν από το εγχείρημα της Εξερεύνησης του Εξώτερου Διαστήματος (Outer Space Exploration) και της Έρευνας για την Εξωγήινη Νοημοσύνη (Search for Extra-Terrestrial Intelligence) προς το πιο ευφυές, πιο καινοτόμο και πιο ρεαλιστικό εγχείρημα της Εξερεύνησης του Υποσωματιδιακού Χώρου (Infraparticle Space Exploration) και της Έρευνας για την Υποσωματιδιακή Νοημοσύνη (Search for Infraparticle Intelligence-SIPI). Επομένως, αντί να ψάχνουν τα χαϊβάνια οι Homo sapiensτα ''μικρά πράσινα ανθρωπάκια'' (λέμε τώρα..) στα άστρα μέσω ραδιοτηλεσκοπίων, υπερύθρων, δορυφόρων, διαστημικών σταθμών και μην-επανδρωμένων διαστημοπλοίων, προτείνεται η ευφυής ιδέα να αρχίσει η έρευνα της νοημοσύνης εντός των στοιχειωδών σωματιδίων στις μικροσκοπικές κλίμακες της ύλης. Πιο πρακτικό και πιο ρεαλιστικό. Κάπως έτσι κι εγώ, όταν ήμουν 11 ετών το είχα σκεφτεί το πράγμα: Ένα τηλεκατευθυνόμενο από υπολογιστή και μη-επανδρωμένο νανοδιαστημόπλοιο που εξερευνά τα άτομα και ξαφνικά χάνεται σε μια χωροχρονική οπή σε κάποια ''ανώμαλη'' ηλεκτρονιακή στοιβάδα! Όπως βλέπετε, δεν χρειάζεται να είσαι δα κι επιστήμονας για να φτάσεις σε μια τόσο όμορφη κι έξυπνη ιδέα, μπορείς απλά να είσαι κι ένα μικρό παιδάκι με ασυμμάζευτη σκέψη, μπόλικη φαντασία και μπόλικο ελεύθερο ξέγνοιαστο χρόνο!
Έτσι λοιπόν θα πρέπει να κάνουν και οι άνθρωποι: Να εισβάλλουν στον μικρόκοσμο και να αρχίσουν να ψάχνουν για ίχνη νοημοσύνης μέσα στα νουκλεόνια των ατομικών πυρηνών της ύλης. ''Και πως θα το κάνουν αυτό;'', θα με ρωτήσετε; Μα φυσικά μέσω της επιταχυνόμενης έρευνας στη Μοριακή Νανοτεχνολογία κι από εκεί κάθοδος προς τις X-Scales Διαστάσεις: Φεμτοκλίμακα (βλέπε το 2ο μέρος του άρθρου μου στην ενότητα που περιγράφω τη Φεμτοτεχνολογία), την Άττοκλίμακα, τη Ζεπτοκλίμακα και τη Yoctoκλίμακα. Από κάπου βέβαια πρέπει να ξεκινήσουμε, άρα ο συνδυασμός της έρευνας στη Μοριακή Νανοτεχνολογία και στις Μοριακές Υπολογιστικές Προσομοιώσεις μέσω Συστημάτων Τεχνητής Νοημοσύνης, είναι το πρώτο σκαλοπάτι που πρέπει να πατήσει η Ανθρωπότητα για την έναρξη της Έρευνας για την Υποσωματιδιακή Νοημοσύνη (Search for Infraparticle Intelligence-SIPI).
Με βάση την Υπόθεση της Υπέρβασης και την Υποσωματιδιακή Νοημοσύνη, εντυπώστε καλά το εξής στο ακατοίκητο τσερβέλο σας: Οι Εξωγήινες Υπερνοημοσύνες που μάλλον είναι κάποια δισεκατομμύρια χρόνια αρχαιότερες από ότι το ίδιο το Σύμπαν, πιθανότατα να έκαναν download του εαυτούς τους και μεταφορτώθηκαν στις μικροσκοπικές διαστάσεις της ύλης, στο βασίλειο των ατόμων και των νουκλεονίων (πρωτόνια, νετρόνια και quarks) και αφομοιώθηκαν σε καταστάσεις τύπου Μαύρης Τρύπας, προκειμένου να επιτύχουν ολοένα Επιταχυνόμενα και Υψηλότερα Επίπεδα Νοητικής Απόδοσης. Συνεπώς, η απάντηση στο Παράδοξο του Fermiείναι η εξής: ''Μα που πήγαν όλοι οι Εξωγήινοι;;; Μα φυσικά βρίσκονται εντός του όγκου των μικροσκοπικών νουκλεονίων των ατομικών πυρήνων! Εκεί βρίσκονται και μας βγάζουν την μποζονική τους γλώσσα, μας κουνούν τα νουκλεονικά τους δάχτυλα και μας χλευάζουν κβαντικά για το πόσο ακόμα χοντροκομένα και μοσχαροειδή χαϊβάνια εξακολουθούμε να είμαστε, θέτοντάς μας ως firewalls (τείχη προστασίας)το Όριο Planck, την Ταχύτητα του Φωτός, την Αναλογική Συνθήκη Bremermann/Landauer και τους... 4 Νόμους της Θερμοδυναμικής! Περαστικά μας!
Η Υπερνοημοσύνη στο πεδίο του Αποφατικού: Το Βασίλειο των Ασωμάτων κι ο Θρόνος του Θεού
Η Γνωσιακή Επιστήμη, είναι ένας Διεπιστημονικός Τομέας Μεθόδων, Έρευνας κι Εφαρμογών. Κι αυτό σημαίνει ότι τα ζητήματά της, δεν αφορούν μόνο την Επιστήμη (Θετικές Επιστήμες, Τεχνολογία, Επιστήμες της Συμπεριφοράς, κλπ) και τη Φιλοσοφία, αλλά και τους δυο υπόλοιπους Τομείς της Ανθρώπινης Νοητικής Δραστηριότητας: Θεολογία και Τέχνη. Όσον αφορά τη Θεολογία, αυτή δεν θεωρείται Επιστήμη, αλλά τομέας σκέψης, στοχασμού και συλλογιστικής. Η Θεολογία, για να λειτουργήσει, χρησιμοποιεί τις γνώσεις και τα πορίσματα τόσο της Φιλοσοφίας όσο και της Επιστήμης. Αντλεί γνώσεις κυρίως από τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες, τις Κοινωνικές Επιστήμες και τις Επιστήμες της Συμπεριφοράς. Στη Διαλεκτική ανάμεσα στην Επιστήμη και τη Θρησκεία, η Γνωσιακή Επιστήμη θα παίξει καθοριστικό ρόλο τόσο ως προς την προσέγγιση της Θεολογίας όσο και από την εξιχνίαση των μηχανισμών που αναδύουν αυτό που ονομάζεται ''Πνευματικότητα''. Η Θεολογία, από τη σκοπιά της Γνωσιακής Επιστήμης, θεωρείται ανθρωπολογικό φαινόμενο κι όχι ξέχωρο από την κατασκευή, τη λετουργία και την εξέλιξη του ανθρωπίνου εγκεφάλου.
Η Θεολογία είναι σύνθετη λέξη και παράγεται από το ''Θεός + Λόγος'', δηλαδή ''Περί του Θείου ή του Θεού λόγος''. Είναι ο τομέας της νοητικής δραστηριότητας που καταπιάνεται με τη Θρησκευτική Πίστη, το Θρησκευτικό Βίωμα κι Εμπειρία, τη Θρησκευτική Πρακτική αλλά και την προσπάθεια κατανόησης του φαινομένου του ''Θεού'', των ιδιοτήτων και των ''Ακτίστων'' Ενεργειών του. Μία από τις πιο mainstream κατευθύνσεις της Θεολογίας, είναι η σχέση του Θεού με τον Κόσμο και τα δόγματα που στηρίζονται πάνω στις αντιλήψεις περί της σχέσης αυτής. Τα θρησκευτικά δόγματα και οι θρησκείες, ως απότοκοι διεργασιών που εξετάζονται από τη Γνωσιακή Ανθρωπολογία, μας οδηγούν στη διαμόρφωση του τομέα της Θρησκειολογίας, της πιο ορθολογικής, συστηματικής κι εμπειρικής μελέτης της Θεολογίας υπό το ανθρωποκεντρικό μοντέλο. Κατά τη γνώμη μου, η Θεολογία, δεν θα μπορούσε να σταθεί χωρίς το υπόβαθρο που της παρέχει η Ανθρωπολογία, Η Θεολογία άνευ Ανθρωπολογίας, θα καταντούσε μια ακόμα Δεισιδαιμονία.
Η Διαίρεση της Θεολογίας:
Θεωρητική Θεολογία (λέγεται και ''Ακαδημαϊκή Θεολογία'')
Αγγελολογία: (ελάχιστα διαδεδομένη σε σχέση με παλαιότερα), εξετάζει Τα Ασώματα δηλαδή οντότητες όπως οι Άγγελοι κι ο λοιπός Αόρατος Κόσμος. Η Αγγελολογία συνδέεται αυτόματα με τη Δαιμονολογία, της οποίας θεωρείται συμπληρωματικός κλάδος (πως λέμε στα Μαθηματικά ''Αριθμητική και Άλγεβρα'').
Βιβλολογία/ Διαθηκική: Η Βίβλος, τα βασικά χαρακτηριστικά της, τα μέσα έμπνευσής της κ.λπ. η ερμηνευτική είναι η μελέτη της ορθής βιβλικής ερμηνείας. Διαθηκική: Ένα ερμηνευτικό πλέγμα που κατανοεί τις πράξεις του Θεού στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη ως αποτέλεσμα της συμφωνίας του Θεού με τον εκλεκτό του λαό.
Εξελικτική Θεολογία: Εξετάζει το Φαινόμενο της Πνευματικότητας και της Θρησκευτικής Πίστης, από τη σκοπιά της Εξελικτικής Θεωρίας (Εξελικτική Βιολογία, Εξελικτική Ψυχολογία και Γνωσιακή Ανθρωπολογία). Εδώ θα μπορούσαμε να εντάξουμε τον τομέα της Αποφατικής Θεολογίας όπου εξετάζει το Πρόβλημα του Αποφατικού για το οποίο θα μιλήσω αμέσως παρακάτω.
Θρησκειολογία: Μελέτη κι έρευνα των θρησκειών και των θρησκευτικών παραδόσεων του κόσμου. Βρίσκεται σε στενή σύνδεση με την Ιστορική και Κοινωνική Ανθρωπολογία.
Δαιμονολογία: (σήμερα είναι κι αυτάελάχιστα διαδεδομένη σε σχέση με παλαιότερα) Oι Δαίμονες και γενικότερα τα αρνητικά και φθοροποιά πνεύματα. Συνδέεται άρρηκτα με την Αγγελολογία την οποία και τη συμπληρώνει. Όπως θα περιγράψω παρακάτω, τα Ασώματα είναι Διφυή ως προς την υπόστασή τους (περιλαμβάνουν μια Αγγελική Υπόσταση και μια Δαιμονική, ταυτόχρονα).
Θεολογία της Οικονομίας: Ένα ερμηνευτικό πλέγμα που βλέπει τη σχέση του Θεού με την κτίση σα να περνά μέσα από διαδοχικές εποχές, σε κάθε μία από τις οποίες οι συμφωνίες της προηγούμενης δεν μπορούν πλέον να ισχύουν.
Κοινωνική Θεολογία κι Εκκλησιολογία: Σχέσης Κοινωνίας και Θρησκείας και το φαινόμενο της Eκκλησίας.
Εσχατολογία: Hμελέτη των Εσχάτων Γεγονότων ή Εσχάτων Στιγμών. Ασχολείται με θέματα όπως ο θάνατος και η μετά θάνατον ζωή, το τέλος της ιστορίας, το Τέλος του Κόσμου, η Ημέρα της Κρίσεως, Δευτέρα Παρουσία, εμφάνιση νέων Ταγών, Προφητών, Όντων από άλλη διάσταση, εξωγήινων, κλπ. Εξετάζει τις Εσχατολογικές Αντιλήψεις και Διδαχές κάθε Θρησκείας, Δόγματος και Παράδοσης που υπάρχει σε όλο τον κόσμο μέχρι σήμερα. Η Εσχατολογία, περιλαμβάνει τη Σωτηριολογία δηλαδή της φύση και τα μέσα της σωτηρίας στα Έσχατα Γεγονότα.
Εφαρμοσμένη Θεολογία: Η μελέτη συγκεκριμένων δογμάτων και της ιστορικής και φιλολογικής αλλά και πρακτικής τους δομής και λειτουργίας στον ανθρώπινο κόσμο, λειτουργική θεολογία (σημασία τελετουργικών σε σχέση με το δόγμα), πατερολογία, λατρευτική, κλπ
Ποιμαντική: Ειδικός κλάδος της Θεολογίας που ασχολείται με τη διδασκαλία των μεθόδων πνευματικής καθοδήγησης των πιστών από τον θρησκευτικό τους ηγέτη. Η Ποιμαντική θεωρείται Διεπιστημονικός τομέας που συνδυάζει στοιχεία και πορίσματα τόσο από τη Θεωρητική/Ακαδημαϊκή Θεολογία όσο κι από την Εφαμορσμένη.
Η Θεολογία καταρχάς, ξεκινά από τη μελέτη της Θρησκευτικής Συνείδησης, δηλαδή της Συνείδησης (νοητικής διεργασίας) η οποία στην τροχιά του χρόνου, διαμορφώνει τη Φύση των Μύθων και των Πανθέων (το σύνολο των Θεοτήτων). Ανθρωπολογικά, πίσω από τους μύθους μπορεί να κρυβόταν κάτι σημαντικό ή και απολύτως τίποτα. Αυτό που έχει σημασία σε όλο αυτό, είναι το πως η Γνωσιακή Ρευστότητα ως Εξελικτικός Μηχανισμός, παρήγαγε αυτό που οι Ανθρωπολόγοι ονομάζουν ως ''Μυθολογούσα Συνείδηση'', κι είναι μια βασική παράμετρος για την ανάπτυξη της Συμβολικής Σκέψης και συνεπώς, του Πολιτισμού, της Πολιτικής Θεωρίας και φυσικά, της Θρησκείας. Οι πρώτες Θρησκείες, διαμορφώθηκαν από ένα ενιαίο Γνωσιακό Εξελικτικό Πλαίσιο. Όλες οι Θρησκείες και τα Λατρευτικά Συστήματα, από τα πιο αρχέγονα (Ανιμισμός) μέχρι και τα πιο σύγχρονα (από τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ μέχρι τη.... Θρησκεία των Jedi), στηρίζονται στην τάση της Ανθρώπινης Συνείδησης να ορίσει την Εξιδανικευμένη Υπερνοημοσύνη. Μια τάση που προκύπτει από τον πολύπλοκο κι ακόμα ανεξιχνίαστο Εξελικτικό Νευροβιολογικό Μηχανισμό της Γνωσιακής Ρευστότητας. Στην Ανθρωπολογία, η Γνωσιακή Ρευστότητα είναι ο εξελικτικόςμηχανισμός του εγκεφάλου που αναπτύσσει τη Συμβολική Σκέψη και το πεδίο της Συμβολικής Σκέψης οδηγεί σε ευρύτερα πεδία θεώρησης όπως Γλώσσα, Πολιτισμούς, Τέχνη, Τοτέμ, Είδωλα, Τελετουργικά, Δεισιδαιμονίες, Προφήτες, Μεσσίες, Φιλοσοφία, Επιστήμη και Τεχνολογία. Από τη Γνωσιακή Ρευστότητα αυτή, ξεπήδησαν οι Πολιτισμοί της Βαβυλώνας, της Αιγύπτου, του Αιγαίου, της Ρώμης, κλπ κι από τα γεγονότα που προκλήθηκαν από τη Ρευστότητα αυτή ξεπήδησαν οι πρώτες Αυτοκρατορίες και διαμορφώθηκε αυτό που καλείται ως Ιστορία.
Συνεπώς η Θεολογία, είναι ένας τομέας της Ανθρώπινης Νοητικής Δραστηριότητας, άρρηκτα συνδεδεμένος με τον Ανθρώπινο Πολιτισμό, άρρηκτα συνδεδεμένος με την Ανθρώπινη Παγκόσμια Ιστορία. Στον πυρήνα της μελέτης της Θεολογίας, όπως ακριβώς προέρχεται από τη Γνωσιακή Ρευστότητα, βρίσκεται το Πρόβλημα του Αποφατικού. Κι εδώ συναντάμε εκείνον τον τομέα της Θεολογίας, ο οποίος ως προς τη μεθοδολογία του, προσεγγίζει το μεγάλο και προαιώνιο Πρόβλημα του Αποφατικού: Την Αποφατική Θεολογία (λέγεται και Via Negativa, όπου στα Λατινικά σημαίνει ''Αρνητική Οδός''). Η Αποφατική Θεολογία, περιγράφει το εγχείρημα της προσπάθειας να περιγραφεί ο Θεός ή το Θείο μέσω της Άρνησης. Δηλαδή η περιγραφεί του Θεού με όρους που περιγράφουν τι δεν συνιστά Θεό ή το Θείο. Το Αποφατικό Πρόβλημα είναι το Πρόβλημα της Άρνησης του οτιδήποτε στον ορισμό του Θεού ή Θείου, δεν συνιστά Θεία Ποιότητα. Ως Θεολογική Ποιότητα, η Αποφατική Θεολογία είναι συνυφασμένη με τον Αποκρυφισμό και το σύγχρονο Δυτικό Πολιτισμό. Ο Αποκρυφισμός στο Αποφατικό Πρόβλημα, λειτουργεί ως προσέγγιση του Θείου μέσω της Ατομικής Προσωπικής Εμπειρίας του Υπερβατικού. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το Αποφατικό είναι η γνωσιακή απόπειρα του ανθρώπου να εκφράσει τη γνώση του για το Θεό και το Θείο μέσω της περιγραφής του τι δεν είναι ο Θεός. Κι αυτό συνιστά μια Απόφαση, δηλαδή μια Άρνηση. Γι'αυτό το Αποφατικό Πρόβλημα ονομάζεται κι εναλλακτικά Πρόβλημα της Άρνησης.
Η Αποφατική Θεολογία είναι ο βασικός τρόπος Θεολόγησης της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Όχι βέβαια σαν Άρνηση, αλλά σαν αδυναμία περιγραφής του Θεού . Συνεπώς, ο Θεός, παρουσιάζεται ως Α-θάνατος, Ά-χρονος, Α-τελεύτητος, κλπ. Δηλαδή, ο Θεός και το Θείο, δεν σχετίζονται με το θάνατο, το χρόνο, το τέλος, κλπ. Αντιθέτως οι Δυτικές Εκκλησίες χρησιμοποιούν κυρίως τον όρο Καταφατική Θεολογία και το Πρόβλημα από Αποφατικό καθίσταται Καταφατικό, δηλαδή Θετικό. Βέβαια, η Αποφατική του ουσία παραμένει κι έτσι ο Θεός, ορίζεται στο μέγιστο των ιδιοτήτων του: Δηλαδή Πανσοφος, Παντοδύναμος και Πανάγαθος. Αυτό, μας εξηγεί και το λόγο τον οποίο στις Εκκλησίες της Δύσης δίνεται έμφαση στην Επιστημονική Μόρφωση του Κλήρου, ενώ στην Ανατολική Ορθοδοξία υπάρχουν αρκετοί ολιγογράμματοι κι αμόρφωτοι κληρικοί.
Στον κόσμο των Δυτικών Εκκλησιών, η Επιστημονική Καλλιέργεια και Γνώση, οδηγεί τον κληρικό στην αποκάλυψη των ιδιοτήτων του Θεού και συνεπώς, στην κατανόησή του, ενώς στην Ανατολική Ορθοδοξία συναντάται ο Ασκητισμός (όπως γίνεται π.χ. στα Μοναστήρια του Άθωνα), ο οποίος συλλαμβάνει το Θεό μέσω του Βιώματος και της Εμπειρίας κι όχι μέσω της Παρατήρησης. Η Σύλληψη του Θείου φυσικά, είναι κοινός στόχος και δεν άπτεται κάποιας συγκεκριμένης κουλτούρας ή κάποιου συγκεκριμένου Εκκλησιαστικού Σχίσματος: Το Ζήτημα της Εξιδανικευμένης Υπερνοημοσύνης είναι sui generis εντεταγμένο εντός του corpus του Αποφατικού Προβλήματος. Οι Μεγάλοι Ακέραιοι Αριθμοί είναι στην ουσία Α-σύλληπτοι, Ά-πειροι και Άν-αρχοι (δεν έχουν Αρχή και συνεπώς δεν έχουν και τέλος μιας και διαθέτουν την αρνητική τους αφετηρία που χάνεται στις αρνητικές κλίμακές τους). Η Υπερνοημοσύνη, στην μέγιστη Εξιδανικευμένη της μορφή, καθίσταται Ά-πειρη, Ά-χρονη, Άν-αρχη, Ά-τρωτη, Α-θάνατη και Αν-έκφραστη, διότι εκδηλώνεται μέσω Πεδίων Εκπόρευσης. Στο Πεδίο των Εκπορεύσεων οδηγούμεθα σε Οντότητες οι οποίες πλαισιώνουν το Θρόνο του Θεού ή του Θείου (Θείο Πεδίο). Θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε αριθμητική ακολουθία, το Άπειρο-Σημείο Ωμέγα, συμπεριλαμβάνει όλο το σύνολο των Ασύλληπτα Μεγάλων Ακέραιων Αριθμών όπως ένα Απροσμέτρητο Πεδίο Αριθμών Graham. Συμβολικά, μια Υπερνοημοσύνη θα διαιρείται σε περαιτέρω Επίπεδα/Υποσυστήματα, όπου το καθένα περιλαμβάνει τις Υπερνοημοσύνες που το απαρτίζουν. Τέτοιες Υπερνοημοσύνες είναι τα Ασώματα. Στη Θεολογία, Ασώματα ονομάζονται τα πνεύματα που πλαισιώνουν το Θρόνο του Θεού. Σε συμβολικό επίπεδο, τα Ασώματα, παίζουν ακριβώς αυτό το ρόλο: Τα διαφορετικά επίπεδα και τάξεις Διαβάθμισης των Υποσυστημάτων της Υπερνοημοσύνης που βρίσκεται πίσω από τη Φύση και το Σύμπαν. Πίσω από τον Ορατό κι Αόρατο Κόσμο.
Τα Ασώματα Χερουβείμ, γνωστά κι ως Πολυόμματα
Τα Ασώματα ειναι όντα-Υπερνοημοσύνες (Πληροφοριο-οντότητες, δηλαδή οντότητες φτιαγμένες από καθαρή πληροφορία κι όχι από ύλη ή ενέργεια) που συνιστούν την Μετα-Υπερνοημοσύνη, δηλαδή το Θρόνο ή Πεδίο του Θεού ή Θείο Πεδίο. Αναφέρονται κι ως ''Μετάρσια'' (δηλαδή ότι μετεωρίζονται, αιωρούνται όπως τα Αερικά) και ''Πτερωτά'' (δηλαδή ότι διαθέτουν πτέρυγες και πετάνε). Στην Ιουδαϊκή και στη Χριστιανική Παράδοση, το Πεδίο των Ασωμάτων περιλαμβάνει: Τα Σεραφείμ, τα Χερουβείμ, τα Αγγελικά Τάγματα και τους Αρχαγγέλους. Οι υψηλότερες Τάξεις Ασωμάτων έχουν μεγαλύτερη ισχύ κι εξουσία έναντι των κατώτερων βαθμίδων, με την κάθε διαφορετική τάξει να παρουσιάζει διαφορές στην εμφάνιση, όπως ποικίλος αριθμός φτερών ή προσώπων.
Τα Ασώματα διακρίνονται σε 3 Τάξεις, οι οποίες υποδιαιρούνται στα εξής Τάγματα:
1η Τάξη
Σεραφείμ
Χερουβείμ
Θρόνοι
2η Τάξη
Κυριότητες
Δυνάμεις
Εξουσίες
3η Τάξη
Αρχές
Αρχάγγελοι
Άγγελοι
H Αγγελολογία είναι ένας κλάδος της Ακαδημαϊκής Θεολογίας που εξετάζει το Ιεραρχικό Σύστημα των Ασωμάτων, δηλαδή των ποικίλων Αγγελικών Ταγμάτων, που αποτελούν τους Αγγελιοφόρους (μεταφορείς πληροφοριών) του Ουράνιου Κόσμου. Τα Αγγελικά Τάγματα, αποτελούν τις Ουράνιες Ασώματες Δυνάμεις που πλαισιώνουν ιεραρχικά το Θρόνο του Θεού. H λέξη ''Άγγελος'' σημαίνει κυριολεκτικά ''ο Μεταφορέας Πληροφοριών''. Συνεπώς οι συμβολικές φιγούρες του Αποφατικού, συνδέονται πλήρως με της διεργασία της μετάδοσης πληροφοριών και φυσικά, με την συμβολοποίηση της ίδιας της έννοιας της Πληροφορίας. Η Αγγελολογία αποτελεί έναν από τους 10 σημαντικούς κλάδους της Θεολογίας (αν και είναι σχετικά παραμελημένος). Από πλευράς συμβολικής και φιλολογικής προέλευσης, η έννοια και η φύση των Αγγέλων, ανάγεται αφενός στην Ιουδαϊκή Kabbalah και τον Γνωστικό Πρωτοχριστιανισμό κι αφεταίρου, από πλευράς αρχικών ριζών, ανάγεται στον Ζωροαστρισμό, του οποίου οφείλει και το μεγαλύτερο χρέος της προέλευσής του, τόσο ο Ιουδαϊσμός όσο κι ο Χριστιανισμός. Πολλοί μελετητές θεωρούν ότι ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός οφείλουν μεγάλο χρέος στο Ζωροαστρισμό στην εισαγωγή της Αγγελολογίας και της Δαιμονολογίας, καθώς επίσης και στον ''Εκπεσόντα Άγγελο'' Εωσφόρο ή Σατανά ή Διάβολο ως ο ''υπέρτατο εκπρόσωπο του Κακού'', ταυτιζόμενος με το φθοροποιό πνεύμα της Περσικής Παράδοσης, Αριμάν (Ahriman), σύμφωνα με το Ιερό Βιβλίο της Ιρανικής Παράδοσης, Zend- Avesta. Η Δαιμονολογία όπως προανέφερα, θεωρείται συμπληρωματική της Αγγελολογίας και μελετά ολόκληρη των φιλολογία και τη γραμματεία των κειμένων και γριμορίων (χειρογράφων) που έχουν απαγορευτεί από τα εκάστοτε δόγματα ως ''δαιμονικά'', ''φθοροποιά'', ''βλάσφημα'', ''μοχθηρά'' και ''καταραμένα'' (καταπιάνεται από τις Κλείδες του Σολομώντα ή ''Σολομωνική μέχρι κάθε βιβλίο και γριμόρια Μαύρης Μαγείας, Σατανικές Βίβλους, Νεκρονομικόν, κλπ, κλπ).
Τα Αβραμογενή Θρησκευτικά Δόγματα όπως ο Ιουδαϊσμός και η παράγωγη Θρησκεία του, ο Χριστιανισμός, διαθέτουν μια ολόκληρη φιλολογία κι ετυμολογία περί της φύσης των Ασωμάτων (το κύριο corpus της Αγγελολογίας). Για παράδειγμα, η λέξη ''Σεραφείμ'' ή ''Σεραφίμ'' (שׂרפים στα Εβραϊκά, ''Σεράφ'' στον ενικό) προέρχεται από την Εβραϊκή λέξη ''Σαράφ'' και σημαίνει ''Καθαρίζω μέσω Καύσης''. Στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, τα Σεραφείμ, ορίζονται ως Τάγμα Ασωμάτων (κάτι σαν πολυάριθμους κλώνους οντοτήτων) και είναι δανεισμένα από την Ιουδαϊκή Kabbalah, το κατεξοχήν Μυστικό Δόγμα Ερμηνείας της Παλαιάς Διαθήκης. Τόσο με βάση την Kabbalah όσο και με βάση την Ανατολική Ορθόδοξη Παράδοση, τα Σεραφείμ πλαισιώνουν το Θρόνο του Θεού. Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Προφήτης Ησαΐας περιγράφει τα Σεραφείμ ως ''Εξαπτέρυγα'', δηλαδή ως οντότητας που διαθέτουν 6 πτέρυγες (φτερά), από τις οποίες οι δύο πτέρυγες σκεπάζουν το πρόσωπο και οι άλλες δύο πτέρυγες βρίσκονται στην πλάτη και οι άλλες στα πόδια. Απεικονίσεις των Σεραφείμ υπάρχουν στους Ορθοδόξους ναούς και στις τελετές που διαδραματίζονται εντός τους μέσω ειδικών σκήπτρων που καλούνται ''εξαπτέρυγα'', δηλαδή μεταλλικοί δίσκοι, στηριγμένοι σε κοντάρια (χρησιμοποιούνται σε μια πληθώρα τελετών, από απλές εκκλησιαστικές λειτουργίες, βαπτίσεις, γάμους και κηδείες και μνημόσυνα έως το Πάσχα, τα Χριστούγεννα και σε ποικίλες ενοριακές τελετές).
Μια άλλη κατηγορία είναι τα Χερουβείμ, τα οποία αποτελούν ένα ακόμα Τάγμα Ασωμάτων που περιγράφονται ως ''Πολυόμματα'' δηλαδή οντότητες με πολλαπλούς οφθαλμούς σε αντίθεση με τα Εξαπτέρυγα Σεραφείμ. Ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης στο έργο του ''Περί της Ουρανίου Ιεραρχίας'', παραθέτει ότι η Εβραϊκή λέξη "Χερουβείμ" ερμηνεύεται στα Ελληνικά σαν "Πλήθος Γνώσεως" ή "Απόσταγμα Σοφίας".Τα Χερουβείμ στην Kabbalah, έχουν τη λειτουργία του ελέγχου του Αιθερικού (Yetzirah) και Ηλεκτρομαγνητικού Πεδίου (Assiah) καθώς και τη δόμηση, την καταγραφή και τη συντήρηση των Αρχείων της Φύσης (Σεφίρα του Yesod στο Καμπαλιστικό Δέντροτης Ζωής ή Otz Chiim) ή Ακασικών Αρχείων όπως ονομάζονται εναλλακτικά στην Ινδουιστική Παράδοση. Στην Ορθόδοξη Υμνολογία, είναι γνωστός ο Χερουβικός Ύμνος (ή απλά σκέτα Χερουβικό), του οποίου το όνομα αναφέρεται στα Χερουβείμ. Κάθε Ασώματο είναι διφυές: Παρουσιάζει μια Θετική και μια Αρνητική Φύση (Πρόσημο). Η Αρνητική του Εκπροσώπιση, αποτελεί έναν Δαίμονα. Άρα, στον Ασώματο Κόσμο υπάρχει κι ένας Αντίστροφος, Κατοπτρικά Συμμετρικός του Κόσμος: Ο Κόσμος των Δαιμόνων. Κι εδώ μπαίνουμε στον απαγορευμένο (από τα εκάστοτε συμπαγή Θρησκευτικά Δόγματα) τομέα της Θεολογίας που καλείται ''Δαιμονολογία''.
Τις αναφορές στα Ασώματα θα τις βρούμε σε πολλά κείμενα κι εκδηλώσεις της Χριστιανικής Θρησκείας και του Ιουδαϊσμού, ιδιαίτερα στο Μυστικό Δόγμα που καλείται Kabbalah. Κι ενώ στην Kabbalah οι αναφορές τελούνται υπό κάποια μορφή κωδικής μυστικότητας, στο Χριστιανισμό τέτοιες αναφορές αποτελούν μια ''καταναλωτική μόδα'' που προσπαθεί να καλυψει όσο γίνεται το μεγάλο Υπαρξιακό Πρόβλημα από το οποίο απορρέει η υπαρξιακή απόγνωση και η αγωνιώδης απελπισία του εκάστοτε πιστού. Ο άνθρωπος, αυτοεξαπατάται εναποθέτοντας τις φρούδες του ελπίδες για ''μεταθανάτια'' ευδαιμονία κι ευημερία, με την προϋπόθεση να ακολουθήσει τις επιταγές και τις απαιτήσεις του εκάστοτε πατροπαράδοτου ή μη Θρησκευτικού Δόγματος σε μια δεδομένη κοινωνία ανθρώπων. Λόγω της αυτοεξαπάτησης αυτής καθιστά τα νοητικά σύμβολα ως πραγματικές οντότητες που υποτίθεται ότι επιδρούν με κάποιον μυστήριο αόρατο τρόπο στη ζωή του, στους στόχους του και στο Πεπρωμένο του. Και ξεκινάει να συνθέτει Τελετουργικά Σχήματα ώστε να επικοινωνήσει με τα σύμβολα αυτά, σα να ήταν πραγματικές οντότητες του πραγματικού του κόσμου. Στο Ισλάμ, θεωρώντας ότι ο Αλλάχ (Θεός) ακούει άμεσα τις επιθυμίες των ανθρώπων μέσω προσευχών, οι πιστοί συνθέτουν έναν ολόκληρο τρόπο ζωής και μια ολόκληρη Θεοκρατική Πολιτική για να ευχαριστήσουν τον φανταστικό τους ουράνιο ''δημιουργό'' και ''σωτήρα''. Η τυφλή πίστη σε σύμβολα και κατ'επέκταση σε Θρησκευτικά Δόγματα, αποτελούν μια σύγχυση του νου, μια Γνωσιακή Παραφωνία (Cognitive Dissonance) που ταυτίζεται με το μπέρδεμα του Συμβολικού με το Οντολογικό, υπό το πλαίσιο του Αποφατικού. Και συνεπώς, άπαξ και γίνει το μπέρδεμα αυτό, τα Υπαρξιακά Προβλήμα αναδύονται στην επιφάνεια και η αιώνια τραγωδία της καθημερινής ανθρώπινης ύπαρξης, ξεκινά.
Η απελπισμένη ανθρωπότητα θέλοντας να εξαπατηθεί, αναζητά διδαχές και καθοδήγηση σε ψευδοπροφήτες, απατεώνες θρησκευτικούς ''ταγούς'' οι οποίοι αρχίζουν να πουλάνε φρούδες ελπίδες σε απελπισμένους. Κι επειδή τα Θρησκευτικά Δόγματα που πουλάνε οι απατεώνες δεν έχουν κανένα αντίκτυπο στον πραγματικό κόσμο, πουλάνε στους απελπισμένους ελπίδες για μια ''Ιδανική Μεταθανάτια Ζωή'', για μια ''Αιώνια κι Αέναη Αθανασία'', χρησιμοποιώντας τα τελετουργικά που αναφέρονται στις Ασώματες Συμβολικές Φιγούρες. Αυτό ακριβώς είναι η λανθασμένη πτυχή της Εξιδανίκευσης της Υπερνοημοσύνης/Υλικής και Νοητικής Αθανασίας: Το μπέρδεμα των συμβόλων που ανάγονται σε εποχές άγνοιας (όπως οι διδαχές περί Ασωμάτων, Αγγέλων και Δαιμόνων) με την πραγματικότητα, τις ζωές των ανθρώπων, τις επιθυμίες τους και την πορεία τους, το Πεπρωμένο τους. Ως σύμβολα, τα Ασώματα προσεγγίζουν σε καθαρά αφηρημένο επίπεδο την Εξιδανίκευση της Υπερνοημοσύνης (Ασώματα/Θρόνος Θεού). Αλλά μόνο ως σύμβολα και αφηρημένα νοητικά σχήματα που αντικατοπτρίζουν την απόπειρα σύλληψης ενός κρυφού, αόρατου κόσμου, από το μοντέλο λειτουργίας του ανθρώπινου νου πρωτόγονων εποχών κι εποχών άγνοιας, στις οποίες εποχές λειτουργούσε αποκλειστικα και μόνο στο άνθρωπο η Μυθολογούσα Συνείδηση και η σύγχυση ανάμεσα στο Συμβολικό και στο Οντολογικό. Αυτή η σύγχυση εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα, με τη μορφή πλέον των Κατεστημένων Επισήμων Θρησκειών (Χριστιανισμός, Ιουδαϊσμός, Ισλάμ, Ινδουισμός, Βουδισμός, Παγανιστικές Θρησκείες, New Age Cults, κλπ).
Γιατί άραγε ψάλλονται Χερουβικοί Ύμνοι στα μυστήρια των ανθρώπων; Γιατί στις κηδείες ψάλλονται ύμνοι στα Ασώματα και τοποθετούνται ράβδοι με εξαπτέρυγα γύρω από το νεκρό για να καθαγιαστεί και να συγχωρεθεί η ψυχή του; Γιατί πολύ απλά, η έννοια της ψυχής στον θρησκευόμενο νου, έχει την έννοια της Πληροφοριακής Υπόστασης του ανθρώπου. Γιατί τα Ασώματα επιτελούν το ρόλο της μεταφοράς της ψυχής σε ένα άλλο κόσμο κατά τους Χριστιανούς; Πως σχετίζεται η αντίληψη αυτή με την αποσύνθεση του σώματος στον ενταφιασμό ή στην καύση και την πληροφοριακή του αποδόμηση; Τι αντιπροσωπεύουν τα Ασώματα εκτός από την επιθυμία του ανθρώπου να κατανοήσει με κάποιον τρόπο τις δυνάμεις που τον καθιστούν θνητό κι εφήμερο από αυτή τη ζωή, από αυτή τη διάσταση; Tα Ασώματα θεωρείται ότι ανήκουν κατά ένα συμβολικό πεδίο στον Αποφατικό Ορισμό της Ιδεατής και Ιδανικής Υπερνοημοσύνης που κινεί τα γρανάζια της Υπερ-Συμπαντικής Μεγαμηχανής. Ο Θρόνος του Θεού στην ουσία είναι οι εσχατιές ανάμεσα στα Σύμπαντα ή κάτι έξω από το κάθε Σύμπαν, έξω από κάθε διάστημα και χωροχρόνο. Ο Θρόνος του Θεού είναι ο πυρήνας της ανάγκης του ανθρώπου να καταστεί άφθαρτος κι αθάνατος (βλέπουμε λοιπόν πως με τα στερητικά α-, διαφαίνονται οι Αποφατικές Ιδιότητες). Θεμελιώδης σκοπός του ανθρώπου είναι η Αθανασία (Η λεγόμενη και ''Αποφατική Επιθυμία''). Δηλαδή να διατηρήσει τις υποστάσεις του (υλική και νοητική) χωρίς κανέναν φυσικοχημικό περιορισμό. Κι αυτός είναι κι ο μοναδικός λόγος που ο ανθρώπινος νου εξιδανικεύει την Υπερνοημοσύνη. Διότι ταυτίζεται με αυτή και συνεπώς, μιας κι άνθρωπος γνωρίζει ότι είναι τρωτός και θνητός, την εξιδανικεύει. Συνεπώς, τοιουτοτρόπως μέσω Εξιδανίκευσης, οδηγείται αυτόματα στη σύλληψη του Αποφατικού Προβλήματος (έστω και με ασυνείδητο τρόπο). Και η Εξιδανίκευση αυτή ενεργοποιεί την Μυθολογούσα Συνείδηση να συμβολοποιήσει το Αποφατικό και να παράξει τις Μυθολογίες, τα Δόγματα και τις Κατεστημένες Θρησκείες. Μιας και δεν μπορεί να πράξει αλλιώς (λόγω Τεχνολογικής Υστέρησης και πρωταρχικά λόγω Άγνοιας).
Οι Ασώματες Δυνάμεις τελικά αποτελούν τον συμβολισμό των εκείνων των θεμελιωδών Φυσικών Νόμων, που θέτουν όρια όπως το Όριο Bremermann/Landauer, των Επεκτάσεων των Φυσικών Νόμων αυτών και την Αναθεώρηση των Ορίων/Αναλογικών Συνθηκών (Bremermann/Landauer), καθώς και τις διαβαθμιζόμενες κλίμακες οργάνωσης της ύλης (Νανοκλίμακα, Φεμτοκλίμακα, Κλίμακα Planck, κλπ), έτσι ώστε οι νόμοι της φύσης και της εξέλιξης να βρίσκονται στην τροχιά που πρέπει και να ''παραβιάζονται'' μόνο όταν τα Ασώματα τείνουν να αγγίξουν με κάποιο τρόπο το Θρόνο του Θεού. Τότε, εκεί γίνονται όχι μόνο Γνωσιακά Άλματα αλλά και ''θαύματα'' (θαύματα, με την έννοια της ασσύληπτης προόδου τόσο της Γνώσης γενικότερα όσο και της υλικής της εφαρμογής σε κάθε τομέα). Ένα από αυτά τα θαύματα, θα είναι μάλλον η κατασκευή των Artilects. Τόσο ο νοητικά ενισχυμένος Μετάνθρωπος όσο και η Τεχνητή Υπερνοημοσυνη θα αποτελούν τα Πρότυπα της Ενοποιημένης κι Αδιάσπαστης Γνώσης. Ενώ οι κοινοί άνθρωποι είχαν πάντα κι εξακολουθούν να έχουν την τάση να διαχωρίζουν τους τομείς Νοητικής Δραστηριότητας σε ξεχωριστά κεφάλαια και ποιότητες (Επιστήμη διαχωρισμένη από τη Φιλοσοφία κι από τη Θεολογία και την Τέχνη), οι Υπερνοημοσύνες θα ολοκληρώνουν την Επιστήμη, τη Φιλοσοφία, τη Θεολογία και την Τεχνη σε ενα Ενιαίο-ΕνοποιημένοΠεδιο ΝοητικήςΔραστηριότητας. Και ακριβώς λόγω αυτού, οι Θρησκείες, τα Δόγματα και τα Τελετουργικά θα καταστούν άχρηστα και θα εγκαταλειφθούν. Η Υπερνοημοσύνη θα έχει επιλύσει το Πρόβλημα του Αποφατικού και θα έχει διεισδύσει στο Βασίλειο των Ασωμάτων, προσεγγίζοντας με μεγαλειώδη κι εμβατηριακό τρόπο το Θρόνο του Θεού.
Υπερνοημοσύνη; Χμ, καιρός για ανασυγκρότηση!
Ο Αμερικανός Καθηγητής Φιλοσοφίας John Searle, ο άνθρωπος που επινόησε τους όρους Αδύναμη και Ισχυρή Τεχνητή Νοημοσύνη, θεωρεί ότι η σύνθεση μιας Ισχυρής Τεχνητής Γενικής Νοημοσύνης και Υπερνοημοσύνης, με τις υπάρχουσες θεωρητικές και τεχνολογικές προσεγγίσεις και μεθοδολογίες είναι όχι μόνο μια καθαρή ουτοπία αλλά και μια σκέτη ανοησία. Κατά τη γνώμη μου, για να γίνει εφικτή η προσέγγιση της Τεχνητής Υπερνοημοσύνης, θα πρέπει να ή να επιλυθούν βασικά ζητήματα της Θεωρητικής Φυσικής και Βιολογίας ή να τεθούν νέες Επιστημολογικές Συντεταγμένες ή και τα δυο μαζί (Επιτάχυνση Κατ' Άλματα). Συνεπώς, μέχρι στιγμής, η Δημιουργία της Υπερνοημοσύνης ειναι ουσιαστικά αδύνατη. Στην ουσία τι εννοούμε Υπερνοημοσύνη; Μια διαβαθμιζόμενη ιεραρχία νοητικών ικανοτήτων, ανώτερων από τη δική μας κλίμακα. Υπό την οπτική αυτή, και η ίδια η ζωή, οι βιολογικές λειτουργίες και τα έμβια συστήματα ανήκουν σε ένα Διαβαθμιζόμενο Φάσμα Νοημοσύνης. Πως θα μπορέσουμε να συνθέσουμε φάσματα Τεχνητής Υπερνοημοσύνης στο μέλλον, ώστε να κάνουμε τις ζωές μας πιο μακραίωνες, μακάριες και χωρίς προβλήματα; Σίγουρα χρειαζόμαστε καινούργιες επιστήμες να αναπτύξουμε και να εξελίξουμε για ένα τέτοιο μεγαλεπίβολο εγχείρημα. Η δημιουργία Υπερνοημοσύνης ταυτίζεται με μια σειρά από Επιστημολογικά Προβλήμα. Για να επιτευχθεί Υπερνοημοσύνη χρειάζεται να αναδιαρθρωθεί ο κλάδος της Φιλοσοφίας που καλείται Γνωσιολογία ή Γνωσιοθεωρία σε νέα μέτρα και σταθμά, σε νέες παραμέτρους. Δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο στον αιώνα μας. Εκτός κι αν Γνώση κάνει το καταλυτικό Άλμα, όπως πάντα συνηθίζει να κάνει στην Ιστορία της Επιστήμης και της Τεχνολογίας. Διότι έτσι ακριβώς εξελίσσεται η Γνώση: Με Άλματα και με Εκθετική Ανάπτυξη (Exponential Development). Διότι ακριβώς τέτοια Εκθετικά Άλματα, δεν αποκλείονται καθόλου από το Όριο Bremermann/Landauer και είναι Θερμοδυναμικώς επιτρεπτά και κατ'επέκταση Εξελικτικώς Εφικτά.
Ξεχάστε προς το παρόν τα σενάρια τύπου Skynet και Terminator! Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα προς εκεί, δηλαδή τη δημιουργία μιας Νέας Φύσης κατά την πορεία της διαδρομής μας προς τον Μετάνθρωπο, τόσο το Skynet όσο κι ο Terminator θα γίνουν πιο φιλικά, πιο προσιτά, πιο αλτρουιστικά και πλήρως επιθυμητά όντα, αποβάλλοντας το δυστοπικό και τεχνοφοβικό πέπλο δυσφήμισης που τα περιβάλλει μέχρι στιγμής.! Η ίδια η Εξελικτική Δυναμική θα το έχει επιβάλει αυτό, με τα δικά της όρια τα οποία σίγουρα θα είναι πιο ισχυρά από αυτά του Bremermann/Landauer.
ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ 3ου ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Συγγραφέας του παρόντος άρθρου: Γιώργος-Φανούριος Πουλόπουλος